โลกไร้พรมแดน จีนได้เปิดตลาดขยายการค้าเข้าลาว กับนโยบายระบายพลเมืองจีนเข้ามาค้าขายทำมาหากินในประเทศอาเซียน.....น่าสนใจยุคไฮเทคยุคแห่งการแข่งขันทุกด้าน อ่านแล้วคิดเพื่อประเทศชาติและลูกหลานไทยในอนาคต...

คลิกอ่าน http://m.posttoday.com/article.php?id=228450&channel_id=12000

ไปดูจีนบุกลาว

โดย...จำลอง บุญสอง ชมรมผู้สื่อข่าวท่องเที่ยวอาเซียน

ตาสี่ (พูนศักดิ์ อุดมเลิศลักษณ์) ผม บอย เม้ง “ไซ” ไกด์มือดีของเสียมเรียบตกลงใจที่จะบึ่งรถเข้าลาวที่ท่าลี่แทนที่จะเข้าที่เชียงของตามที่ตั้งใจไว้ เพราะประเมินแล้วว่าจากอรัญไปท่าลี่ 500 กม.นั้น สั้นกว่าอรัญเชียงของที่เกือบ 700 กิโลมากนัก
ถึงท่าลี่ตอนเย็นแล้วกลับมานอนอุ่นๆ ที่เชียงคาน 1 คืน แล้วค่อยบึ่งรถไปด่านที่กำลังสร้าง พบว่าเมืองแก่นท้าวฝั่งลาวสร้างด่านเสร็จแล้ว เหลืออยู่แต่ฝั่งไทยที่กำลังดำเนินการอยู่
พื้นที่ที่เคยเป็นทุ่งนาบ้านนอกสมัยที่คุณสุรเกียรติ์ เสถียรไทย มาเปิดร่วมกับทางลาวเปลี่ยนแปลงไปชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวผมไม่แน่ใจว่ามหาวิทยาลัยหรือวิทยาลัยแถบนั้นให้นักศึกษาสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ มาลงพื้นที่เก็บข้อมูล Social Change เพื่อการเรียนนอกห้องเรียนหรือเรียนรู้บนฐานของการปฏิบัติจริงหรือไม่ ถ้าไม่ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย เพราะการเรียนบนกระดานเป็น “ความรู้ปลอม” การเรียนด้วยการปฏิบัติเป็น “ความรู้จริง”
พวกที่ชวนไปงานช้างลาวเมื่อปีก่อนบอกว่าด่านนี้ “เยอะ” กว่าด่านไหนๆ ในลาว แต่ทว่าพอไปจริงๆ กลับพบว่าด่านนี้ “ไม่ได้เยอะ” อย่างที่คิด ใครเตรียมพาสปอร์ตคนพร้อม พาสปอร์ตรถพร้อม ซื้อประกันรถพร้อม บอกจุดประสงค์ว่าจะเข้าไปทำอะไร ไม่กี่นาทีด่านเขาก็ให้ผ่านไปโดยรวดเร็ว เพราะลาวตั้งใจจะเปิดด่านให้คนไทยไป “เติมเงิน” ให้หลวงพระบางอยู่แล้ว
เบิ่งตลาดลาวริมแดนก่อนเข้าทำให้ตระหนักได้ว่าจีนกำลังจ่อคอหอยไทยแล้วอย่างไร ร้านขายโทรศัพท์และวิสาหกิจใหญ่อื่นๆ มีแต่นายทุนจีนมาลงทุน โดยใช้ลูกจ้างลาวเป็นแรงงานแบบเดียวกับด่านต่างๆ และถนนคนเดินในเมืองเวียงจันทน์ด้วย
กินข้าวที่ “เมืองปากลาย” เสร็จก็บึ่งเข้าไซยะบุรี (150 กม. เดิมใช้เวลา 5 ชั่วโมง แต่ปัจจุบันชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงแล้ว) เส้นทางนี้แม้จะยังดำเนินการอยู่ แต่น่าเชื่อว่าอีกไม่นานถนนเส้นนี้จะให้คนไทยลาวค้าขายข้ามไปข้ามมาอย่างสะดวกแน่นอน
จากไซยะถึงท่าเดื่อประมาณ 30 กม. ทางก็ดีพอประมาณ เสียอย่างเดียวคือสะพานข้ามโขงดังกล่าวยังไม่แล้วเสร็จ เราจึงต้องเอารถข้ามเท้งไปอีกฝั่งเช่นเดียวกับรถโดยสารและรถอื่นๆ (ข้ามเท้งไปแล้วก็ไปซื้อกุ้งน้ำจืดแห้งติดรถไปกินด้วย อร่อยมั่กๆ) บริเวณนี้เองที่ลาวกำลังจะสร้างเขื่อนกั้นแม่น้ำโขง เข้าใจว่าอีกไม่นานบริเวณที่เราข้ามเท้งจะมีน้ำเอ่อขึ้นเต็มไม่หลงเหลือสภาพเดิมอีกต่อไป
จากท่าเดื่อไปเชียงเงิน 7080 กม. แม้ถนนยังไม่ลาดยางแต่ก็อัดบดเรียบร้อย จากเชียงเงินไปหลวงพระบาง 20 กม. รวมระยะทางจากชายแดนไทยที่ท่าลี่ไปหลวงพระบางประมาณ 300 กม. ถ้าวิ่งได้สะดวกแบบบ้านเราไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง
ประชุมหลวงพระบาง 1 วัน พัก 2 คืน ขากลับจากหลวงพระบางนอนอุดมไชยที่ติดชายแดนจีน เมืองนี้เข้าเวียดนามเหนือได้ อุดมไชย ในอดีตไม่ใหญ่นัก แต่ปัจจุบันกำลังขยายตัวขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะมีคนจีนมาลงทุนมากมายทั้งร้านอาหาร โรงแรม และขายสินค้าอื่นๆ พระเจ้าช่วยกล้วยทอดขืนให้จีนเข้ามามากๆ (แม้จะถูกกฎหมายลาวก็ตาม) ผมว่าอีกไม่นานจีนกลืนลาวได้แน่ เพราะทั้งขยันกว่า เป็นเจ้าของกิจการที่แข็งแรงกว่า และมีประชากรที่มากกว่า
จากอุดมไชยแล้วแวะไปที่เมือง “งอย” ของแขวงหลวงพระบาง เมืองงอยมีทัศนียภาพที่สวยงามไม่แพ้วังเวียง คือมีทั้งแม่น้ำและภูเขาหินปูนที่สลับซับซ้อน ฝรั่งแบ็กแพ็กชอบกันนักเพราะเงียบสงบและท้าทาย ตอนขึ้นไปไหว้พระธาตุที่เมืองอุดมไชยเห็นวัยรุ่นขึ้นไปมวนกัญชาสูบกันอยู่ 2 คนหอมฟุ้งไปทั้งวัด อย่างนี้จะไม่ให้ผมเชื่อได้อย่างไรว่าที่เมืองงอยที่ติดกับอุดมไชยจะไม่มีกัญชาให้สูบ
ตอนนี้เมืองงอยกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติแห่งใหม่แบบเดียวกับ “วังเวียง” (กัญชา) มาก่อนแบบสมุย พะงันบ้านเรา
จากเมืองงอยว่าจะแวะไปเชียงกกเพื่อดูสะพานลาวพม่า ก็ไม่ได้ไปเพราะไกลโขและทางไม่ดี จึงได้แต่วิ่งผ่านหลวงน้ำทา (ที่มีคุณตึ๋ง เจ้าพ่อทัวร์พม่าไปเปิดร้านอาหารเอาไว้รองรับทัวร์ของแกที่นั่น) ไปที่แขวงบ่อแก้วไปดูสะพานข้ามแม่น้ำโขงจากฝั่งลาวเชียงของของไทย
ทางฝั่งไทยทำถนนและด่านเรียบร้อย แต่ทางลาวยังทำไม่เสร็จ เดือน ก.ค.จะเสร็จหรือไม่ ไม่แน่!
ตีนสะพานใกล้ด่านมีคนไทยชื่อ ดร.สิทธา ไปสัมปทานทำโรงแรม ชื่อ นาคราชนคร พร้อมๆ กับทำโรงแรมที่ฝั่งไทย ไม่เจอตัวแต่เห็นตัวอาคารทาด้วยสีเหลืองดูมีเอกลักษณ์ดี แต่จะเปิดทันการเปิดสะพานหรือไม่ต้องถามกันเอง แต่ก็ดีใจที่มีคนไทยไปเปิดกิจการที่ต่างประเทศ ไม่ปล่อยให้จีนกินตับอยู่ฝ่ายเดียว
จากด่านเราขับรถไปที่สามเหลี่ยมทองคำฝั่งลาวที่ติดกับบ้านดอนซาวที่ใครต่อใครไปเที่ยวซื้อของฝาก เขตนี้เป็นเขตสัมปทานเขตเศรษฐกิจพิเศษของจีน บ่อนขนาดใหญ่ตั้งขึ้นมาเพื่อรองรับนักการพนันจีนไทย พรรคพวกเข้าไปเล่นกันชั่วโมงหนึ่ง “เพื่อทราบ” ส่วนผมเบี้ยน้อยหอยน้อยไปเที่ยวดอนซาวที่อยู่ติดกับบ่อน พบว่าดอนซาวสมัยนี้ไม่ใช่ดอนซาวครั้งเปิดใหม่ๆ ที่เอาสินค้าหัตถกรรมลาวมาขายอีกต่อไป มันกลายเป็นสินค้าก๊อบจากจีนขายเต็มไปหมด คนลาวได้แต่ขายส้มตำ เฝอและเหล้าดองงูสารพัดชนิด พระเจ้าช่วยกล้วยทอด (อีกที) ผมไปเที่ยวเมืองลาวหรือไปเที่ยวเมืองจีนกันวะเนี่ย
คิดถึงตอนที่จีนมาสร้างสนามกีฬาฟรีให้ลาว โดยจีนขอแลกเปลี่ยนกับ 5,000 ครอบครัวจีนได้สัญชาติลาวอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วสยอง เพราะ 5,000 ครอบครัวเดี๋ยวนี้ขายของอยู่ริมน้ำโขงแทนที่คนลาวเต็มไปหมด ไปเมืองลาวสมัยก่อนเจอแต่คนเวียดกับเวียด เดี๋ยวนี้เจอแต่จีนกับจีน คนไทยที่ไปลงทุนในลาวก็มีบ้าง แต่ก็ไม่ได้ไปแบบอพยพเข้าไปอยู่แบบจีน แต่จะว่าไปฝั่งเชียงแสนก็มีคนจีนเข้าไปอยู่ไม่น้อย ทำกิจการที่หลากหลายและมีศักยภาพมากขึ้นเรื่อยๆ อีกหน่อยคนไทยเราไม่ต้องไปเที่ยวเมืองจีนแล้ว เที่ยวลาว เที่ยวเชียงราย ก็เหมือนเที่ยวเมืองจีนเหมือนกัน กรุงเทพฯ แถวรัชดาภิเษก บ้านผมเดี๋ยวนี้มีแต่คนจีนครับพี่น้องเหลือง VS แดง!
ครับ! หน้าฝนที่ดูจะเฉอะแฉะเป็นอุปสรรคต่อการท่องเที่ยวไปบ้าง แต่ฝนก็ทำให้ผืนดินเขียวชอุ่มไปตลอดสองข้างทางเกือบ 3,000 กม. ผักลาวในตลาดเช้าและเย็นทั้ง “สด” และ “สะอาด” แม้จะวางอยู่กับพื้น กินผักในลาวที่ล้างด้วยน้ำสะอาด กินได้สบายใจไม่แพ้กินผักในญี่ปุ่น ปลาโขงหน้านี้ก็อุดมสมบูรณ์ไปทุกบ้านทุกเมือง ใครที่ชอบกินกบเขียดปลานาก็มีขาย ไก่ก็ไม่ใช่ไก่ฟาร์มเนื้อฟ่ามเหลวๆ แบบที่ขายตามซูเปอร์มาร์เก็ตในบ้านเราที่ไม่มีรสชาติ
ฝันว่าวันหนึ่งสำนักงานการท่องเที่ยวไทยที่อยู่ตามริมโขงจะร่วมมือทำทัวร์สุขภาพกับการท่องเที่ยวแขวงต่างๆ ในลาว (บวกเขมรด้วยก็ได้) รับรองว่า “ลูกทัวร์” ได้กิน “อาหารสุขภาพ” ไปพร้อมๆ กับเสพความสวยงามของธรรมชาติและวัฒนธรรมสองฝั่งโขงได้อย่างอิ่มเอมอย่างแน่นอน
ขอบคุณ เฮียสี่แห่งอินโดไชน่า เอ็กซ์พลอเรอร์ ที่ชวนผมไปสำรวจเส้นทางท่าลี่ ไซยะบุรี หลวงพระบาง อุดมไชย บ่อแก้ว แล้วกลับเมืองอรัญประเทศตามเส้นทางเกือบ 3,000 กม. ใครสนใจไปกับทัวร์ที่เจ้าของสำรวจเส้นทางด้วยตัวเอง ไม่ว่าลาว เขมร เวียดนาม หรือที่อื่นๆ โทรไปปรึกษาข้อมูลได้ที่ 028982324, 028981617 หรือ indochina@hotmail.com และขอบคุณ คุณติ๋มผกายมาศ เวียร์รา ประธานหอการค้าอำเภอแม่สาย เจ้าของแม่โขง เดลต้า ทราเวล เอเจนซี่ เจ้าของเรือล่องแม่น้ำโขง สนใจเที่ยวพม่า ลาว จีน ไม่ว่าจะไปทางเรือ รถหรือเครื่องบิน โทร. 0536425179 หรือติดต่อ www.maekhongtravel.com
ล้อมกรอบ 1 รศ.ศรีศักร วัลลิโภดม หัวหน้าคณะผู้วิจัยโครงการภูมิวัฒนธรรม สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
“การเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน หรือเออีซี เป็นเรื่องที่รัฐบาลทำ คือ G to G เป็นเรื่องเศรษฐกิจการเมือง และแถม G+6+5 ซึ่งจีนกับสหรัฐจะเข้ามา ถามว่าแล้วคนอาเซียนจะรู้อะไร ความจริงเราต้องทำในลักษณะ P to P คือ คนที่อยู่ในอาเซียนเป็นใคร คนถิ่นนั้นเป็นยังไง โดยเฉพาะคนเชียงราย แล้วเมื่อเป็นอาเซียนแล้ว คนเชียงรายจะทำยังไงกับอาเซียน ถามว่าเรารู้จักไหม เราไม่รู้จักเลย เรารู้จักแต่โครงสร้างภูมิศาสตร์ทางเศรษฐกิจ เช่น ท่าเรือ ทางรถยนต์
“ถ้าสิ่งเหล่านี้เข้ามาจะเกิดความล้าหลังทางวัฒนธรรม เพราะคนเชียงรายปรับตัวไม่ทันกับโครงสร้างใหม่ที่กำลังจะมา ทุกวันนี้นิคมอุตสาหกรรมต่างๆ ได้ทำลายถิ่นฐานบ้านช่องทั้งนั้น เพราะมากับสังคมอุตสาหกรรม ไม่ใช่สังคมแบบดั้งเดิม ที่อยู่กันแบบมีขนบธรรมเนียมประเพณี แต่เดี๋ยวนี้มีแต่บ้านจัดสรร คอนโด ร้อยพ่อพันแม่ มันไม่ใช่ชุมชน แล้วถ้าทำขึ้นมา คนเชียงรายจะอยู่ยังไง รัฐก็ไม่เคยมอง เพราะประเด็นนี้รัฐไม่ทำ รัฐมุ่งทำแต่ G to G มุ่งแต่เรื่องเศรษฐกิจการเมือง แต่ภาคประชาสังคมรัฐต้องทำ เพราะมันเป็นแผ่นดินเกิด และสิ่งสำคัญต้องรู้จักตัวเอง รู้จักรากเหง้าของตัวเองก่อน
“ตอนนี้จีนที่เข้ามาไม่ใช่จีนยูนนาน แต่เป็นจีนฮั่น พวกนี้มีแนวคิดหากำไรทั้งหมด เพราะพื้นที่เชียงรายเป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดในภูมิภาคแม่น้ำโขงตอนล่าง ตอนบน เชียงรุ้งยังสู้ไม่ได้ เชียงรายสำคัญที่มีแม่น้ำกก แม่น้ำอิง พื้นที่กว้างขวางปลูกข้าว จีนก็เลยต้องมาลงทุนตรงนี้ ถามว่าแล้วเชียงรายปรับตัวได้ไหม เท่าที่ดูตอนนี้ผมมองว่ามันละลายไปหมด มันมีการปั่นที่ดินขายให้นายทุนเข้ามาตั้งแต่สมัยรัฐบาลชาติชาย ซื้อรถปิกอัพ ที่ดินหมดไป ซึ่งถ้าเขาไม่รู้ข้อมูลตรงนี้ เขาจะจัดการตัวเองไม่ได้”
การเข้ามาของทุนจีนนั้น เริ่มเข้ามาหลายปีแล้ว แต่ที่ผ่านมาอาจจะยังไม่มีใครหยิบยกขึ้นมาเป็นประเด็นทางสังคม
ล้อมกรอบ 2 ดร.พลวัฒ ประพัฒน์ทอง หัวหน้าโครงการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์อารยธรรมลุ่มน้ำโขง มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
“จีนจะได้ผลประโยชน์มากกว่าใครเพื่อน ผลประโยชน์ของจีนมีมหาศาลในอาเซียน เพราะสินค้าเกษตรที่อยู่ในพันธสัญญาพื้นที่ทางฝั่งลาว ทั้งหมดคือสินค้าอาเซียน ภาษีจะลดลงไป ขณะที่อาเซียนเองก็ไม่รู้จะจัดการกับจีนอย่า