สู้มันท่านนายก.....ศัตรูเจ้ามันเร่าร้อน ใกล้กองฟอนนอนไม่ไหว เห็นความตายอยู่รำไร เดินไม่ไหวแม้จักฝืน คนแช่งชักหักกระดูก ไร้ความสุขทุกค่ำคืน อายุไขไม่อาจฝืน ป่วยก็ตายไม่ป่วยก็ตาย .....ปล่อยนํ้าจากเขื่อน ภูมิพลและ สิริกิตย์ หวังปลิดชีวิตปู พวก " เหี้ยสั่งฆ่า อีห่าสั่งยิง "

ขุนเขาบอก :

สู้มันท่านนายก.....

แม่ปูจ๋า เมื่อเบื้องฟ้าไร้ปราณีเจ้า
ส่งธารามารุมเร้า เข้าถาโถมจมนาสวน
ความย่อยยับเมื่อปีกลาย ยังไม่หายจากเซซวน
มาบัดนี้ธาราหวน เหมือนยั่วยวนเจ้าปูนา

ภายนอกเจ้าดูแข็งแกร่ง แลเรี่ยวแรงมหาศาล
ทรงพลังเหลือประมาณ จนเหล่ามารมันผวา
ปลุกปล้ำจนน้ำสุดเชี่ยว มิอาจเลี้ยวเข้าผืนนา
อบอุ่นใจเป็นนักหนา เมื่อปูนานำพาชน

ครั้นยามย่ำสนธยา เบื้องฟ้าแดงเหมือนแช่งชัก
พิรุณร่วงแสนหน่วงหนัก แทบกระอักในสายฝน
จากไศลน้ำไหลแรง ธารสีแดงแรงฤทธิรณ
โถมถะถั่งสองฝั่งล้น เข้าลามลนคนเจียนตาย

ละลานลู่กำพูล้ม บ้านเรือนจมน้ำโหมใส่
เจ้ายืนหยัดอยู่เยี่ยงไร น้ำก้อนใหญ่น่าใจหาย
จงสู้เถิดแม่ปูจ๋า จงเชิดหน้าจงท้าทาย
สายนทีจักกี่สาย ก็มิกรายหากเจ้ายืน

ศัตรูเจ้ามันเร่าร้อน ใกล้กองฟอนนอนไม่ไหว
เห็นความตายอยู่รำไร เดินไม่ไหวแม้จักฝืน
คนแช่งชักหักกระดูก ไร้ความสุขทุกค่ำคืน
อายุไขไม่อาจฝืน ป่วยก็ตายไม่ป่วยก็ตาย

นครใหญ่ไม่ท่วมน้ำ รอบเขตคามลามไม่ถึง
เสียงชื่นชมเจ้าอื้ออึง เดินให้ถึงจุดมุ่งหมาย
น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งลอย เจ้าปูน้อยค่อยๆคลาย
ปมปัญหาฝ่าอันตราย น้ำกี่สายอย่าหมายนอง..........สู้มันท่านนายก.....