"เรื่องราวของเธอกับฉัน.". เธอกับฉัน มันกร่นด่า ว่าฆ่าคน ระโยงยาง ทั่วร่างกาย สายอาหาร หนาวสะท้าน ผ่านคืนวัน ฉันและเขา บุญไม่ทำ แต่กรรมแต่ง แช่งสองเรา เข่นฆ่าเขา เราทอดร่าง ข้างเคียงกัน...

โดย  ขุนเขาจากแดนไกล

ขุนเขาบอก :

เรื่องราวของเธอกับฉัน..

ไร้ข่าวคราว เงียบหาย เหมือนตายจาก
สายน้ำหลาก พรากดินแยก แตกเป็นสอง
ภาพร้างรูป กลิ่นธูปไหม้ ไร้คนมอง
ธูปละออง เหียนกลิ่นอาย ความตายอวน

อัสดง ตรงเหลี่ยมเขา เจ้าพี่ข้า
เจ้าพระยา ธาราไหล ไม่อาจหวน
เหลือเพียงเรา แลเจ้านาง นอนครางครวญ
กลิ่นธูปอวน ชวนสยอง เพียงสองเรา

ระโยงยาง ทั่วร่างกาย สายอาหาร
หนาวสะท้าน ผ่านคืนวัน ฉันและเขา
บุญไม่ทำ แต่กรรมแต่ง แช่งสองเรา
เข่นฆ่าเขา เราทอดร่าง ข้างเคียงกัน

ร่างแน่นิ่ง ไม่ติงกาย สายอากาศ
ระย้าหยาด พาดเป็นสาย ผ่านกายฉัน
แท่นที่นอน ร้อนดั่งไฟ บรรลัยกัลป์
ร่างเธอฉัน นั้นใกล้แหลก แตกธุลี

แว่วเสียงเรียก เพรียกเสียงแดง เหมือนแช่งชัก
ไร้คนภัค รักเสื่อมคลาย กลายเป็นผี
ใจสะท้อน ก่อนจะตาย วายฤทธี
โอ้เทวี พี่กับเจ้า เราเทียมกัน

สุริยาสาย กายต้องพราก จากกันแล้ว
ดาวเดือนแคล้ว ต้องลาแล้ว แก้วตาฉัน
คนมันแช่ง แดงขี้ข้า ด่าทุกวัน
เธอกับฉัน มันกร่นด่า ว่าฆ่าคน.........เรื่องราวของเธอกับฉัน..