ทัดดอกแดง.เข้าแย่งเมือง...4..... สรรพสิ่ง.หยุดนิ่งแล้ว...แม้นกำแพงแก้ว.มิอาจขวางกั้น เวรกรรม.มันตามมาทัน...ดั่งสุริยัน.ลาลับสิงหล มุขมนตรี.ผู้แก่ชรา...มันเตรียมปราบดา.หลังสุริยน รจนา.ยาตราพล...หลังสุริยน.ล่วงลับนคร ชะตา.ฤาฟ้ากำหนด...มันผู้คิดคด.มิอาจสมหวัง สามล.เกรงคนชิงชัง...ไม่ยอมคำสั่ง.”แต่งตั้งหัวโขน” สุดผืน.ยอมกลืนลิ่มเลือด...ในใจเฉือนเชือด.ปากยอมจำนน ใจร้าว.คือท้าวสามล...เคืองแค้นเคืองข่น.คนจากแดนไกล

1. ขุนเขาบอก :
   
   ทัดดอกแดง.เข้าแย่งเมือง...4
   
   พยัคฆ์.ยามออกจากป่า...ย่อมไร้ศักดา.เสียค่าพยัคฆ์
   บุรพา.ไม่ยอมหาญหัก...ด้วยใจพยัคฆ์.มันหวาดผวา
   ชายใหญ่.เพียงวัยกลางคน...แต่ท้าวสามล.นั่นแก่ชรา
   ข้างๆ.มีนางมณฑา...เป็นผักเป็นปลา.รอถ้าสามล
   
   สรรพสิ่ง.หยุดนิ่งแล้ว...แม้นกำแพงแก้ว.มิอาจขวางกั้น
   เวรกรรม.มันตามมาทัน...ดั่งสุริยัน.ลาลับสิงหล
   มุขมนตรี.ผู้แก่ชรา...มันเตรียมปราบดา.หลังสุริยน
   รจนา.ยาตราพล...หลังสุริยน.ล่วงลับนคร
   
   บุรพา.แม้เสียท่าเงาะ...แต่เฒ่าบัณเฑาะก์.มันเตรียมก่อการ
   คนไพร.ไม่ใช่ทหาร...เข้าประจำการ.วันคืนหมาหอน
   ทุ่งพระเมรุ.เป็นที่แต่งตั้ง...เตรียมกองกำลัง” เหล่าดัสกร “
   ดาวแดง.มันแต่งอาภรณ์...เหล่าดัสกร.จากป่าพงไพร
   
   รอวัน.ประชันชิงเชิง...หลังเผาพระเพลิง.ท่านท้าวสามล
   หนาวมา.ยามฟ้าหลังฝน...นครสามล.คงสั่นหวั่นไหว
   ยุติธรรม.เมื่อมันไม่มี...ทั่วผืนปฐพี.คงลุกเป็นไฟ
   เงาะป่า.ฤาว่าซาไก...รจนา”ไฉน”มีหรือมิรู้ความ
   
   คันชั่ง.มันเคยตั้งมั่น...ดวงสุริยัน.มันเคยทอแสง
   หลอนหลอก.เจ้าดอกไม้แดง...หวังเตรียมแช่แข็ง.ให้แดงเกรงขาม
   ชนวน.ใครเป็นคนจุด...เข่นฆ่ามนุษย์.จนสุดประณาม
   คันชั่ง.ยังเอียงข้างตาม...สุดแสนเลวทราม.หยามยุติธรรม
   
   ฆ่าได้.หยามกันไม่ได้...เจ้าคนรับใช้.มันเหมือนนกรู้
   กรีดเชือด.เอาเลือดกับปู...สามลล่วงรู้.มิยอมถลำ
   ยกพล.จากทุ่งพระเมรุ...หวังมอบลายเซ็นต์.ให้เปลี่ยนผู้นำ
   ยกเลิก.นิรโทษกรรม...เปลี่ยนตัวผู้นำ.ตามมาตราโจร
   
   ชะตา.ฤาฟ้ากำหนด...มันผู้คิดคด.มิอาจสมหวัง
   สามล.เกรงคนชิงชัง...ไม่ยอมคำสั่ง.”แต่งตั้งหัวโขน”
   สุดผืน.ยอมกลืนลิ่มเลือด...ในใจเฉือนเชือด.ปากยอมจำนน
   ใจร้าว.คือท้าวสามล...เคืองแค้นเคืองข่น.คนจากแดนไกล
   
   จะกล่าว.ถึงคุณชายใหญ่....พักอยู่แดนไกล.แต่อยากกลับบ้าน
   ส่งทูต.ออกพูดสื่อสาร...ส่งขายข้าวสาร.นับล้านๆไห
   สั่งตั้ง.โรงรับจำนำ...ต้องทนระกำ.คือพรรคเพื่อใคร
   ชาวนา.หน้าตาสดใส...แต่คุณชายใหญ่.กลับถูกประจาน
   
   โอ้ฟ้า.ให้ข้ามาเกิด...ไยฟ้ากำเนิด.นางรจนา
   มุขมนตรี.ผู้แก่ชรา...มันหวังปราบดา.หลังคำสั่งศาล
   แต่ไย.เจ้ารจนา...นางจึงหักหน้า.ไยรีบก่อการ
   เงินตรา.จ่ายค่าข้าวสาร...คงตามทะนาน.แต่ลดจำนำ
   
   เคียดแค้น.แทบเจียนกระอัก...เมื่อถูกหาญหัก.แทบสำลักข้าว
   ป้ายสี.เรื่องราคีคาว...รจนาฉาว.เป็นข่าวขำขัน
   กร่นด่า.ว่าจ้างฆ่าคน...แต่แปลกพิกล.มันกลับเงียบงัน
   สุดท้าย.กลายเป็นความฝัน...นางรจนานั้น.มันมีของดี
   
   ฝ่ายข้าง.นางรจนา...นางขนิษฐา.น้องคนสุดท้อง
   มีเงาะ.ผู้คึกคะนอง...ไว้คอยปกป้อง.มิยอมหลีกหนี
   ซื่อสัตย์.ทัดดอกไม้แดง...ตั้งเป็นกำแพง.ต่อต้านไพรี
   เป็นทุกข์.คือมุขมนตรี...แลพวกไอ้อี.ขี้ข้าสามล
   
   ตัวละคร.ตอนต่อไป...คือคนรับใช้.ผู้หนีทหาร
   หัวหน้า.พรรคอันธพาล...ผู้คิดเตรียมการ.หวังสรวมหัวโขน
   เป็นใหญ่.ในค่ายทหาร...ผู้สืบสันดาน...หัวหน้าทรชน
   เตรียมใจ.ไว้รอดูผล...ว่าสั่งฆ่าคน.เขาทำเยี่ยงไร.........ตอนที่ 5 ไม่ช้านาน.