เคยสุมหัว สร้างฉิบหาย ในค่ายทหาร
เคยกอดคอ ตั้งรัฐบาล สุดหวานแหวว
เคยจูบปาก ชูเชิด อย่างเพริศแพรว
เลยหมดแล้ว สายสัมพันธ์ อันบัดซบ....
กลับมาช่วย ผมเถิดหนอ พ่อแม่จ๋า
ฝีมือฆ่า มิใช่น้อย ตั้งร้อยศพ
ลืมแล้วหรือ วันดีๆ ที่สมคบ
ถึงจุดจบ ใยถีบส่ง ผมงงมาก....
ถึงละอ่อน วัยวุฒิ สุดโง่เซ่อ
เชื่อนะเธอว์ ตัวผมนี้ ใช่ขี้กลาก
แม้คำพูด แต่ละคำ แค่นสำราก
มันช่างยาก จะลืมเลือน วันเดือนปี....
สถาบัน กองทัพ ยับโย้เย้
นายร้อยเก๊ ถูกไล่ปลด หมดศักดิ์ศรี
เกียรติภูมิ เคยสูงส่ง อาจคงมี
จะเลวดี ใครก็รู้ อยู่ที่คน....
กรรมลิขิต มาทางไหน ไปทางนั้น
ทำร่วมกัน จงกอดคอ รอปี้ป่น
หมดเวลา จะแถ-ดิ้น ลิ้นสัปดน
กลับเข้าสู่ โหมดวังวน คนอัปรีย์....
๓ บลา / ๑๔ พ.ย.๕๕
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar