กับดักปากท้อง

กับดักปากท้อง
ใบตองแห้ง

วันนี้คุณช่วยชาวนาเกี่ยวข้าวแล้วหรือยัง เกี่ยวเสร็จ อย่าลืมถ่ายเซลฟี่ลงเฟซบุ๊กด้วยนะ
และแล้ว ปัญหาราคาข้าวก็จบไป ในความรู้สึกคนไทย เมื่อหน่วยงานราชการ ทหาร ตำรวจ บริษัทห้างร้าน นักการเมือง พากันซื้อข้าวขายข้าวช่วยชาวนา กระทั่ง 7-11 ยังมีข้าวชาวนาขายคู่อาลีบาบาอีเพย์เมนต์ หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา
แหมถ้าไม่ใช่ยุคลุงตู่ มีหรือจะระดมภาครัฐภาคเอกชนช่วยชาวนาได้ขนาดนี้ ดารานักร้อง คนชั้นกลางระดับบน คนมั่งมี แสดงพลังคนดีมีน้ำใจ ทุ่งรวงทองกลายเป็น สีเขียวขี้ม้าไปหมด ไม่ต้องจ้างรถจ้างคนเกี่ยว เสียอย่างเดียว ดันมีคนขายตัดราคา ซื้อชาวนา 20 บาทขาย 20 บาท ทำกลไกตลาดวิบัติ
ปัญหาราคาข้าวจบไป สมาคมชาวนาขอบคุณลุงตู่จริงใจ แม้ยังไม่รู้จะระบายข้าวหอมมะลิ 9.5 ล้านตันอย่างไร เพราะช่วยซื้อช่วยกินจนท้องแตกตายก็ไม่มีทางหมด ไม่นับข้าวเจ้าทั้งหมด 25 ล้านตัน แถมข้าวนาปรังออกใหม่ เพียงแต่ความรู้สึกคนไทยคือ เราได้ช่วยชาวนาแล้ว และลุงตู่ทำดีที่สุดแล้ว
2 ปีกว่าผ่านไป หลังเลิกนโยบายจำนำข้าว จนจำนำยุ้งฉางใหม่ เรายังหาทางแก้ปัญหาราคาข้าว ราคาพืชผลการเกษตรไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร ไม่มีใครโทษรัฐบาล ต้องโทษรัฐบาลที่แล้วกับข้าราชการ 4,000 คน
คำถามคือ ปีหน้าถ้ามีปัญหาอีก จะยังโทษรัฐบาลที่แล้วได้ไหม ว่าที่จริง 2 ปีผ่านไป หลายเรื่องแก้ไม่ตกก็ไม่รู้จะโทษใคร ในเมื่อรัฐบาลนี้มีอำนาจเบ็ดเสร็จ ใช้ ม.44 สั่งอะไรก็ได้ ล่าสุดก็ย้ายหลานสาวทักษิณ ซึ่งชาวบ้านฟังแล้วงง รัฐประหารมา 2 ปีกว่า ปล่อยหลานทักษิณหลงเหลืออยู่ได้ไง
พูดอย่างนี้ก็ไม่ใช่จะโทษลุงตู่ ว่าอยู่มา 2 ปี ยังแก้ปากท้องไม่ได้ เพราะปัญหาเศรษฐกิจไม่รู้จะใช้ ม.44 สั่งยังไง ราคาพืชผลก็เป็นไปตามกลไกตลาดโลก ส่งออกติดลบเพราะโลกทั้งใบซบเซา เงินลงทุนไม่เข้า ใครจะบังคับฝรั่งต่างชาติได้ ฯลฯ
น่าเห็นใจครับ ประเทศติดกับดักรายได้ปานกลาง ในสถานการณ์ที่แก้ยากมาก ยังต้องพึ่งสติปัญญารัฐบาลทหาร แต่ขณะเดียวกันก็ต้องเข้าใจวิสัยชาวบ้าน คนไทยยังไงก็บ่นรัฐบาล ไม่ว่ามาจากเลือกตั้งหรือรัฐประหาร ปีแรก ฮันนีมูน ปีสองยังให้โอกาส แต่ปีที่สามนี่สิ เริ่มติดกับดัก ผลักปัญหาไม่ได้อีกแล้ว
ยกตัวอย่าง ม.44 ย้ายข้าราชการ ปีแรกแซ่ซ้องสนั่น ย้ายสมุนนักการเมือง ขี้ข้าคนโกง ฯลฯ ปีที่สองจำเป็นต้องย้ายเพื่อประสิทธิภาพ ไม่ต้องอ้างความเหมาะสม แต่ปีที่สาม อ้าวเฮ้ย คนที่โดนย้ายก็รัฐบาลนี้ตั้งเอง ย้ายเอง ปลัดบางกระทรวงโดน ม.44 เป็นเก้าอี้ดนตรี โดยไม่มีคำชี้แจงว่าบกพร่องอย่างไร ยิ่งกว่านักการเมืองนึกจะย้ายใครก็ย้าย
ไม่กี่วันก่อน ผู้คนก็แซ่ซ้อง ใช้ ม.44 เลิกข้อจำกัดยามจบ ม.3 ใครไม่ตามข่าวก็นึกว่ากฎหมายรัฐบาลที่แล้ว อ้าว ที่ไหนได้ เสนอในรัฐบาลนี้ ผ่าน สนช.ชุดนี้ โดนวิพากษ์วิจารณ์ไม่ยอมแก้ไข พอใช้จริงยามเดือดร้อนไปทั่ว ก็ต้องออก ม.44 แก้ แต่กลายเป็นผลงานไปซะอีก
สัญญาณภายนอกภายในบ่งบอกว่าเศรษฐกิจปลายปีนี้ต้นปีหน้าท่าไม่ดี รัฐบาลคงมีภาระหนัก แล้วคงถูกวิพากษ์วิจารณ์อีก คำถามคือ งั้นบอกชาวบ้านให้อดใจรอรัฐบาลเลือกตั้งได้ไหม เบื่อหน่าย ไม่ชอบอะไรก็ทนเอาหน่อย อีกไม่นานได้เลือกตั้งแล้ว
ถามจริง เลือกตั้งแล้วใครเป็นรัฐบาล ภายใต้ระบบ ส.ว.แต่งตั้ง 250 คนร่วมเลือกนายกฯ
คนไทยเลือกรัฐบาลไปตั้งแต่วันลงประชามติ 7 สิงหาแล้วครับ ว่ายังไงๆ ก็ให้ “ระบอบ คสช.” ปกครองประเทศอีก 1+5 ปี การเลือกตั้งไม่มีความหมาย เป็นแค่เลือกตัวประกอบกับ “ผู้ร้าย” นักการเมืองที่ได้เข้ามาร่วมรัฐบาล หรือเป็นฝ่ายค้านนิดหน่อย อำนาจชี้ขาดบริหารจัดการประเทศยังเหมือนเดิม
จะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม ตั้งแต่หลังวันที่ 7 สิงหา เราไม่ได้อยู่ใต้อำนาจชั่วคราว แต่อยู่ใต้อำนาจถาวร ที่จะบริหารปัญหาปากท้องประชาชนตามเจตนารมณ์ 16.8 ล้านเสียงไปอีกอย่างน้อย 6 ปี
ภาระและความคาดหวังนี้จึงผลักให้ใครไม่ได้ บริหารมาแล้วเกือบ 3 ปี จะบริหารต่ออีก 6 ปี เพียงแต่โชคดีที่ประชาชนอยู่ในภาวะคาดหวังต่ำ หรือพูดอีกอย่าง แทบไม่มีความหวังอะไร คนระดับล่างขอแค่มีลมหายใจดิ้นรนต่อไป คนชั้นกลางระดับบนคนมั่งมี ขอแค่ความสะใจทางการเมือง อย่าให้ความคาดหวังหรือความพึงพอใจพลิกไปจากนี้ก็แล้วกัน