Jakrapob Penkair .......ความชั่วช้าอัปรีย์ของระบอบโบราณของไทยในขณะนี้ ได้เบียดเบียนทำร้ายได้แม้กระทั่งต่อผู้ทรงศีลทั่วทั้งประเทศไทยและในพุทธมณฑลแห่งโลก

จักรภพ เพ็ญแข -

ผมขออนุโมทนาบุญอย่างเต็มที่ต่อพระเถรานุเถระอันได้แก่พระสงฆ์ทั้งหลายที่ท่านกำลังร่วมชุมนุมอยู่ในขณะนี้ ณ บริเวณพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม ความชั่วช้าอัปรีย์ของระบอบโบราณของไทยในขณะนี้ ได้เบียดเบียนทำร้ายได้แม้กระทั่งต่อผู้ทรงศีลทั่วทั้งประเทศไทยและในพุทธมณฑลแห่งโลก ความบิดเบือนฉ้อฉลในการตั้งพระภิกษุ ๑ รูปขึ้นในตำแหน่งสกลมหาสังฆปรินายก หรือสมเด็จพระสังฆราช ซึ่งจนบัดนี้ก็ยังตั้งไม่ได้นั้น เป็นการต่อภาพความสามานย์ในระดับโครงสร้างของสังคมไทยให้สมบูรณ์ ไม่เคยมียุคใดที่พระสงฆ์ผู้เจริญ ด้วยพรรษาและทรงสมณศักดิ์ในตำแหน่งรองสังฆราชจะถูกโจมตีใส่ความอย่างหนักหน่วงรุนแรง เพียงเพราะท่านคือพระรูปหนึ่งในระบอบมหานิกายอันเป็นฐานะที่หลายคนใช้คำหยาบคายรุนแรงว่าเป็น "ระบอบสงฆ์ไพร่” ไม่ต่างอะไรกับคนเสื้อแดงและผู้เรียกร้องประชาธิปไตยถูกตีตราว่า เป็นผู้เรียกร้องต้องการ “ระบอบการปกครองอย่างไพร่” ซึ่งก็คือระบอบประชาธิปไตยที่สากลเขาต่างยอมรับนับถือ

ทั้งหมดนี้จะตั้งสังฆราชได้หรือไม่ได้ดูจะไม่ใช่ประเด็นสำคัญเสียแล้ว ประเด็นสำคัญอยู่ที่การแบ่งแยกรัฐไทยอย่างจงใจเจตนาออกเป็น ๒ ซีก ได้แก่ ซึกของเจ้าของอำนาจโบราณและขี้ข้าบริวาร และซีกปวงชนชาวไทยที่ไม่ได้กระหายใฝ่หาอำนาจอะไรกับใคร เพียงต้องการสิทธิอันชอบธรรมในทางการเมือง สังคม และเศรษฐกิจ การร่างรัฐธรรมนูญให้ชาวบ้านอยู่ต่ำกว่าเจ้าเมืองแบบถาวร และการปฏิเสธไม่ยอมให้ลูกชาวบ้านได้ขึ้นเป็นสมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราชฯ คือพฤติกรรมเดียวกันโดยแท้ จึงไม่น่าแปลกใจเลย ที่วันนี้เหล่าสงฆ์ต้องออกมาแสดงธรรมอันแกล้วกล้า ทั้งในทางศีล สมาธิ และปัญญา เพื่อสกัดกั้นมิให้อวิชชาของระบอบโบราณได้รับชัยชนะไปโดยอุบัติเหตุ รัฐของมนุษย์ใดก็ตามที่ทั้งเพศบรรพชิตและเพศคฤหัสถ์ร่วมใจกันออกมาแสดงความขุ่นข้องหมองใจในความเป็นไปของรัฐ ก็ย่อมส่อแสดงว่ารัฐนั้นๆ กำลังจะเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในขั้นพื้นฐาน
เราขอน้อมกราบเบญจางคประดิษฐ์แด่พระเถรานุเถระผู้นำทางมาสู่ความเปลี่ยนแปลงระดับรัฐในครั้งนี้.
จักรภพ เพ็ญแข
นอกราชอาณาจักรไทย
วันจันทร์ที่ ๑๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๙

จาก จักรภพ เพ็ญแข

๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
เหลือความรักแท้เที่ยงอยู่เพียงสอง
...

รักครรลองประชาธิปไตยไม่แปรผัน
รักที่สองครอบครัวอันพัวพัน
จากตะวันแจ่มฟ้าถึงราตรี
รักเล็กเล็กน้อยน้อยไม่ค่อยคิด
รักด้วย “จิต” และ “สมอง” สองวิถี
วาเลนไทน์หรือมาฆบูชาพลี
ก็รักนี้แน่แท้รู้แก่ใจ
ถึงเมืองไทยใกล้เหวเลวระอุ
แต่จะลุโทสาหาได้ไม่
จงเก็บรักอนาคตอย่าหมดใจ
รักจิตใจมหาชนจะทนทาน
คนที่เราเคยรักไม่รักแล้ว
ก็สร้างแนวไทยใหม่ให้ไพศาล
สร้างความรักเพื่อนมนุษย์สุดสายธาร
สู้สันดานสัตว์ในตัวเลิกกลัวเอย.


สุขสันต์วันแห่งความรักครับ
จักรภพ เพ็ญแข
นอกราชอาณาจักรไทย