ขุนเขาบอก :
ต้องลาโรง “ปลงอนิจจัง”......
เพียงอำนาจ จึงนพน้อม... จึงยินยอม “สยามล่ม”
น้ำเต้าน้อย จักถอยจม... กระเบื้องจม จะฟูลอย
คนดีแน่ ท้อแท้เหลือ...ถูกพิษเจือ กะเถิบถอย
กระเบื้องจม เฟื่องฟูลอย...น้ำเต้าน้อย กลับถอยจม
ระบือชื่อ ระบือนาม...พระสยาม เทวาธิราช
นามอุโฆษ โปรดประกาศ...เตือนอำมาตย์ กลาโหม
มวลมหา ประชาชน...ระดมพล ปล้นสะดม
ไฟไหม้ลาม สยามจม...กลาโหม กะโหลกกะลา
สันดานเห้ กระเรกระราด ...บอกรักชาติ กระแนะกระแหน
เทิดสตรี ศรีหุ้มแพร...หวังเพียงแม่ ครองนครา
ชาติวอดวาย ตายเป็นแสน...ฝังหุ่นแค้น ตั้งข้อหา
หยิกเนื้อไพร่ ไล่กานดา...พฤษภา อำลาไท
ร่าย..........
นั่งบัลลังก์ สั่งดีสั่งชั่ว...ข้างพวกตัว หัวหงอกหัวขาว
ตัดสินความ ตามเรื่องตามราว...ถิ่นกาขาว กลืนชาววิไล
บาดเจ็บหนัก กระอักเลือดข้น ...ความเป็นคน ปลายรัชสมัย
ถูกกาฝาก พรากความเป็นไท...สยามไซร์ ดั่งไฟไหม้เมือง
ไร้ทียมทาน ทหารนักสู้...แค่นางปู ยังสู้ไม่ไหว
ยอมหัวหด กบฏหัวใจ...ยอมรับใช้ กบฏหัวเมือง
เหลืองลออ ทาบทอผืนดิน...เหลือบแผ่นดิน หูทัดดอกเหลือง
แอบอ้างเขา เผาบ้านเผาเมือง...เลือดนองเนือง ท่วมท้องช้างทรง
กลียุค ถูกปลุกระดม...เลือดผสม น้ำตารินสาย
ฤาสิ้นชาติ บ่วงบาศจึงคลาย...ล่มสลาย แล้วชาติไตรรงค์
เหลือผืนดิน กินแกลบกินรำ...ถูกกระทำ เชื้อพญาหงส์
บัดนี้กลาย สลายไตรรงค์...ต้องลาโรง “ปลงอนิจจัง”......
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar