ปล...ท่านหลงกลเข้าให้แล้ว"เถ้าแก่"เอ๋ย.. เรื่องจริงไม่ได้อิงนิยาย...อ่านแล้วคิด..เพื่อติดอาวุธทางปัญญา....ทำให้ฉลาดมีคุณภาพคับแก้วรู้ทัน ไม่ตกเป็นเหยื่อ"ข่าวลือ ข่าวลวง".ของพวกอำมาตย์ชั่ว"รัฎฐาธิปัตย์"...

"ยุติบทบาททางการเมือง"..."โอ้"เถ้าแก่"เอ๋ย...ท่านหลงกลเข้าให้แล้ว

 By พิเภกInter
ท่านหลงกล"แม้ว"เข้าให้แล้ว"เถ้าแก่"เอ๋ย...!!!
การถอนโค่นอำนาจเก่าที่ฝังรากลึกมายาวนาน...
แน่นอนว่า...ไม่ง่ายในความสำเร็จ แต่ไม่หมายว่าไม่มีทาง

ด้วยแผนการณ์อันแยบยล เป็น ระบบ ถูกวิธี มีเหตุผล...และ อำมหิต!!!
ความสำเร็จย่อมเกิดได้...ไม่ไกลเกินความจริง...

การเพาะบ่มความเกลียดชังซึ่งกันและกัน ทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ
ความแตกแยกแบ่งฝ่ายร้าวลึก ชัดเจน รอเพียงเวลาแตกหักขั้นสุดท้าย
ทุกการตัดสินใจมาพร้อมเดิมพันของทั้งสองฝ่าย ไม่ได้มาด้วยเดิมพันฟรี

การช่วงชิงที่ผ่านดูไปคล้าย"อำมาตย์"มีชัย หามิได้ มันกลับเป็นหายนะที่รอเวลากำเนิด
เดิมพันครั้งแล้วครั้งเล่า ที่กลุ่มอำนาจเก่าทุ่มเทลงมา ต้องเสียไปในรูปความเสื่อม...
ย่อยยับทุกคราในรูปแบบ "คล้ายได้รับชัยชนะ"...เที่ยบไม่ได้เลยกับบารมีสะสมที่แลกไป

ความเป็นจริงกล่าวร้อยครั้ง ยังคงความจริงเสมอมา
ความเท็จกล่าวร้อยครั้ง ไม่เป็นจริง ไม่มันคง และ ไม่ยังยืน ตลอดมาเช่นกัน
ชัยชนะที่"อำนาจเก่า"ได้มาในวันนี้ ผู้มีปัญญาย่อมทราบดี...
มันหาใช่ชัยชนะ แต่....มันคือหายนะที่รอเวลาระเบิด!!!

ปล...ท่านหลงกลเข้าให้แล้ว"เถ้าแก่"เอ๋ย..

-ตำแหน่ง"เจ้าเมืองหลวง"ท่านได้ไป"หาใช่ชัยชนะ"...แต่มันคือ"ภาระ"ที่รอการทดสอบ...
หากความสามารถท่านมี ย่อมแสดงความยินดีไปกับท่าน
หาก"ภาระ"ที่ท่านได้ไป ไม่เข้าตา"กรรมการ"...ความเสื่อมตกแก่ท่าน ไม่ตกที่ใคร...

คู่ต่อสู่เขาทราบดี "มือเท้า"ที่ท่านมีไว้รับใช้ มันไม่ได้ขนาด
ยุทธ์ศาสตร์สุดท้าย คือมีชัยในเมืองหลวง
บัดนี้ปฐมบทในการช่วงชิงเริ่มต้นแล้ว ด้วยยุทธ์การณ์"แพ้เพื่อชนะ"...

ชัยชนะที่"เถ้าแก่"แอบมอบให้แก่"มือเท้า"ของท่าน...
เขาทั้งหลายประกาศชัยด้วยความมึนงง...
เขาหลงคิดไปว่า มันเป็น"ปรากฏการณ์มหัศจรรย์"

-เวลาแห่งการเสวยสุขของท่าน...
ใกล้เวลาอัศดงเข้ามาทุกขณะแล้ว...ท่านรู้ตัวบ้างไหม!!!
คู่ต่อสู่ที่ดูเสงี่ยมตน เขา"อำมหิต"มากกว่าที่ท่านคาดคิด...!!!

การหวังฆ่าให้ตาย การมุ่งทำลายเกียรติให้ย่อยยับ
การยึดทรัพย์ทำลายโอกาส การกีดกันทำลายญาติ
และคนที่ตนเคารพรักเทิดทูล อันเป็นมหาประชาชนทั้งหลาย...

มีเพียงพระโพธิสัตย์เท่านั้นที่ทนได้ นอกนั้นอย่าได้หวัง
จงพูดความจริง อันเป็นจริง เป็นสัจธรรมกันเถิด อยู่พูดด้วยโลกสวย
พูดดีให้ดูดี สร้างภาพต้องควบคู่กับความจริง ทำเขาขนาดนี้มีหรือใครทนได้...

โลกล้อมบ้าน ป่าล้อมเมือง บีบแคบเข้ามาทุกขณะ...
วันนี้เขาชนะแล้วในเมืองหลวง ท่านไม่ทราบหรือ..."เถ้าแก่"
เขาชนะท่าน เพราะเขา"แพ้"ให้แก่ท่าน...นั้นคือการเพาะบ่ม...

 "เพาะบ่ม"เพื่อรอวันลงมือ...นั้นคือ"สัจธรรม"...
"โกเจี้ยน"เจ้าเมืองฉู่...นอนบนกองฟืน กินดีขม
ทหารปลุกเตือนทุกเช้าให้ระลึกถึงความขมขื่น...

จึงอย่าได้หวังว่าเขางอมือเท้า รอวันตาย...
"เขา"ต่างหากที่รอวันท่าน"ตาย"...
เมื่อนั้นถนนทุกสาย"มุ่งสู่กรุงโรม"...!!!

แต่บัดนี้เขาทั้งหลายคงทราบแล้วว่า..."เบื้องหลัง"มีใครหนุน
มันไม่ใช่โอกาส แต่มันคือเผือกร้อนที่"มือเท้า"ท่านได้รับ
ฝ่ายตรงข้ามเขาใช้ความ"อำมหิต"เข้าบดขยี่ท่านเข้าให้แล้ว โปรดระวัง...

นี่จึงเป็นการเพาะบ่มความเกลียดชันให้ได้ขนาด...
เหมือนเยอรมันทั้งชาติประกาศสงคราม..หาใช่ผู้นำเขาเป็นผู้ต้นคิด
นาทีนี้ถนนทุกสายแห่งการโค่นอำนาจเก่า ถูกสร้างให้ไปบรรจบ ณ สถานที่ และ เวลาที่กำหนด...