หยุดประธาน ศาลเจ้าพ่อ ขอประชาธิปไตย....จับกบฏ ปลดประธาน ล้มศาลเจ้า ช้าไยเล่า ทหารหาญ ชาญสมร เขาประกาศ อำมาตย์เอ๋ย เผยสันดอน เขาราญรอน ก่อนแล้วเอย เผยสันดาน มาตรฐาน มาตรฐาน ทหารเอ๋ย อย่าทำเลย สองมาตรฐาน เหมือนศาลเหลือง กลียุค ลุกเป็นไฟ เผาไหม้เมือง ระคายเคือง เบื้องบาทา อย่ากระทำ....

ขุนเขาบอก :

หยุดประธาน ศาลเจ้าพ่อ ขอประชาธิปไตย....

จับกบฏ ปลดประธาน ล้มศาลเจ้า
ช้าไยเล่า ทหารหาญ ชาญสมร
เขาประกาศ อำมาตย์เอ๋ย เผยสันดอน
เขาราญรอน ก่อนแล้วเอย เผยสันดาน

เขาหาญหัก ท่านหักหาญ ทหารกล้า
กบฏฟ้า กบฏดิน สิ้นสถาน
หมิ่นเบื้องฟ้า สถาบัน อันธพาล
ส่อสันดาน ประหารหัต รัฐธรรมนูน

หยุดฝันร้าย สลายแดง รีบแต่งตั้ง
กองกำลัง สังหารโหด โหลดกระสุน
นายพลปอ นายพลดอ ขอเถิดคุณ
ธรรมนูน ล้มไม่ได้ ไพร่มันเคือง

มาตรฐาน มาตรฐาน ทหารเอ๋ย
อย่าทำเลย สองมาตรฐาน เหมือนศาลเหลือง
กลียุค ลุกเป็นไฟ เผาไหม้เมือง
ระคายเคือง เบื้องบาทา อย่ากระทำ

ฤาเกรงกลัว ตัวประธาน ประมาณเทพ
เป็นตัวเห็บ เป็นตัวเหา ให้เขาขำ
ไม่มีตัว ไม่มีตน โดนไอ้ดำ
มันหลอกซ้ำ อำให้กลัว ตัวประธาน

อนิจจา อนิจจัง นั่งหอบแดด
เขียนกลอนแปด เขียนกลอนเก้า เร้าทหาร
หวังสำนึก ตรึกตรอง ป้องรัฐบาล
หยุดประธาน ศาลเจ้าพ่อ ขอประชาธิปไตย....

ขุนเขาจากแดนไกล,


กดให้เชื่อง เอาให้เข็ด เจ็ดชั่วคน...


ปั้นจิ้มก็อยากบอก...


ดูก่อน ประธาน หลังม่านฉาก
เขาเพียรลาก ออกมา ก่นด่าไพร่
ขายืนยัน ดันประธาน ผ่านความนัย
เขาล่าไล่ ไพร่แดง แกงฆ่ากัน...


จะว่าใช่ ก็คงใช่ ในทีท่า
กิริยา เมินเฉย ไม่เคยขัน
ปล่อยคนชั่ว โหมบุก รุกโรมรัน
ปล่อยไพร่ฝัน อัดอั้นจิต คิดไปไกล...


ดูก่อน ประธาน งานจบแล้ว
ถวายแห้ว รับประทาน สำราญให้
เมื่อประมุข ลุกขยับ ด้วยคับใจ
ตรียมตัวไว้ หลบไป ไกลหนทาง...

ปล่อยกังฉิน ปลิ้นปล้อน หลอนและหลอก
ชื่อมันบอก ขยับซ้าย ขยายข้าง
ตกลงใคร หรือผู้ใด ชักใยบาง
ปล่อยมันอ้าง ต้องล้างบาง สะสางมัน...

เมื่อประมุข เริ่มขยับ ปรับเปลี่ยนกฏ
เหมือนกับลด ความร้อนแรง ที่แข่งขัน
ใครก็รู้ นั่งตรงไหน ใครก่อนกัน
อย่ามาดัน ประธาน คลานถอยไป...

ไชโย. ถึงเวลา ชำระศาลหน้าที่คาน ถูกผิด ปิดไม่ไหว
ตัดสินความ ตามใบสั่ง ฝั่งของใคร
คงจะได้ โดนตัดสิน กบิลเมือง...

จบที่ศาล ผ่านไป เอาให้หมด
ตัวกำหนด บทบาทร้าย ให้เป็นเรื่อง
ตัวใส่ไฟ ให้ประมุข ระคายเคือง
กดให้เชื่อง เอาให้เข็ด เจ็ดชั่วคน...