กษัตริย์ กับ นักการเมือง

กษัตริย์ กับ นักการเมือง

ในสังคมระบอบประชาธิปไตยของทั่วโลก  ต้องมีรัฐสภา มีรัฐบาล มีนักการเมือง  เพราะนักการเมืองคือตัวแทนของประชาชนที่เลือกเข้าไปให้ทำ หน้าที่แทนในรัฐสภาตามวิถืทางในระบอบประชาธิปไตย   ที่ถือว่าเป็นระบอบการปกครองที่มีความยุติธรรมที่สุดของสังคมมนุษย์ชาติ  โดยผ่านวิวัฒนาการทางสังคมมาเป็นขั้นตอนจาก สังคมบุพกาล  ( Primitive Society ) เข้าสู่สังคมระบอบทาส ( Slaves Society ) ผ่านเข้าสู่สังคมศักดินา ( Feudalist Society ) จนถึงสังคมระบอบประชาธิปไตย ( Democratic Society ) ที่อำนาจสูงสุดเป็นของปวงชนและปวงชนเป็นผู้ใช้อำนาจนั้นได้แก่ อำนาจบริหารโดยผ่านรัฐบาลที่ประชาชนเลือกมา  อำนาจนิติบัญญัติโดยรัฐสภา ซึ่งเป็นรัฐสภาของประชาชน อำนาจตุลาการโดยศาล (ตามทฤษฏีแยกอำนาจของ มอนเตสกิเออร์ Montesquieu )  การปกครองแบบนื้จึงเรียกว่าเป็น" การปกครองระบอบประชาธิปไตย"

ในประเทศไทยมีการปกครอง "แบบระบอบกษัตริย์เผด็จการ" ( The King Dictatorship ) คือ อำนาจทุกอย่างรวมศูนย์อยู่ในมือของกษัตริย์ "โดยอำนาจสูงสุดเป็นของกษัตริย์และกษัตริย์เป็นผู้ใช้อำนาจนั้น"ทั้งใน ทางนิติบัญญัติ บริหาร  และทางด้านตุลาการโดยผ่านทางศาล

เมื่อกษัตริย์เคยมีอำนาจและใช้อำนาจเผด็จการปกครองประเทศมาอย่างยาวนาน โดยมิได้คำนึงถึงความเรียก ร้องต้องการของประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ  ที่ลุกขึ้นต่อสู้เพื่อเรืยกร้องให้มีการปกครองตามระบอบประชาธิปไตย  ให้ประชาชนมีสิทธิเสรีภาพ จนมาถึงตอนปลายของรัชกาลกษัตริย์ภูมิพลก็ยังเฉยเมยทำเป็นทองไม่รู้ร้อนกลับ กดขี่ข่มเหงรังแกประชาชนหนักมือขึ้นไปอีกจนประชาชนในชาติแบ่งแยกออกเป็นสอง ฝ่าย  ฝ่ายหนึ่งยอมเป็นข้าทาสรับใช้จงรักภักดีกษัตริย์จนตามืดบอดและอีกฝ่าย หนึ่งคือฝ่ายประชาชนที่ไม่ยอมก้มหัวยอมเป็นทาสต้องการมีสิทธิเสรีภาพ ประชาธิปไตย...                 

นื่คือที่มาของสองบทกลอนข่างล่าง...

กลอน...คิดดูจริงไหม...

นักการเมืองยื่นปลา    พระราชายื่นเบ็ด
นักการเมืองแจกแทปเลต   กษัตริย์แนะเคล็ดวิชา
นักการเมืองห่วงอำนาจ      มหาราชห่วงประชา
นักการเมืองสร้างสัญญา     องค์เจ้าฟ้าสร้างสรรธรรม
นักการเมืองหาเรื่องกิน       องค์ภูมินทร์หาเรื่องทำ
นักการเมืองยุให้รำ           ในหลวงยํ้าให้ทำดี
นักการเมืองมักแบ่งขั้ว       องค์เหนือหัวไม่แบ่งสี
นักการเมืองทำสื่ปี            องค์ภูมีทำทุกวัน
นักการเมืองชอบแบ่งเสียง   พ่อพอเพียงชอบแบ่งปัน
นักการเมืองคิดสั้น            องค์ราชันย์คิดยาว

กลอน...อันนี้จริงกว่า..


นักการเมืองยื่นปลา        พระราชาแดกเบ็ดเสร็จ
นักการเมืองแจกแทปเลต   กษัตริย์ get แต่เงินตรา           
นักการเมืองห่วงอำนาจ      มหาราชห่วงยิ่งกว่า
นักการเมืองสร้างสัญญา     องค์เจ้าฟ้าสร้างความระยำ
นักการเมืองหาเรื่องกิน       องค์ภูมินทร์หาหอยให้หำ
นักการเมืองยุให้รำ           ในหลวงยํ้าให้อัปรีย์
นักการเมืองมักแยกขั้ว       องค์เหนือหัวชั่วแบ่งสี
นักการเมืองทำสี่ปี            องค์ภูมีสี่ปีทำ (ให้ทหารยึดอำนาจ )
นักการเมืองชอบแบ่งเสียง   พ่อพอเพียงชอบจัดสรร
นักการเมืองคิดสั้น            องค์ราชันย์คิดแต่ตัวเอง

นี่คือความเห็นต่างของคนในประเทศไทยในเวลา นี้ ในปัญหาของกษัตริย์   ถ้าไม่มีระบอบกษัตริย์เผด็จการแล้วความเห็นต่างของคนในชาติในปัญหานี้ก็จะ ไม่มีหรือมีก็จะไม่รุนแรงเหมือนในเวลานี้ ฉะนั้นระบอบประชาธิปไตยจะเกิดขึ้นได้ต้องยกเลิกระบอบการปกครองระบอบเผด็จ การกษัตริย์.. ระบอบประชาธิปไตย ของปวงชนจีงจะเกิดขึ้น