ขุนเขาจากแดนไกล
ขุนเขาบอก :
ให้มันรู้ไปกูก็ไพร่หลวง.....
แต่ละคนจวนเข้าโลง ยังไม่ปลงกันเสียบ้าง
ยังเลือกสียังเลือกข้าง ยังคงสร้างแต่ปัญหา
ดีแต่ตัวเหยียบหัวไพร่ พวกหัวใสใส่ชฎา
พวกกราบแมวพวกกราบหมา ยังเงื้อง่ายังด่าทอ
ยังอ้างเจ้ายังอ้างนาย ยังไม่วายขายความดี
ชอบใส่เสื้อเป็นสีๆ มีดีกรีถึงคุณหมอ
เป็นนายพลทหารเขียว หน้าห่อเหี่ยวเที่ยวสอพลอ
คณาจารย์บ้านสตอ ผู้รักพ่อปานจะกลืน
ตรากฎหมายธรรมนูญ เป็นของคุณหรืออย่างไร
จึงย่ำยีประเทศไทย คนทั่วไปเขาเหี่ยนหืน
ขืนกดดันกันเข้าไป ระวังไพร่มันเต็มกลืน
คุณจะไร้ที่หยัดยืน หากคุณผืนปวงประชา
คุณจะอยู่หรือจะตาย ก็อย่าหมายจักกดหัว
พูดปากสั่นลิ้นระรัว ไร้เกรงกลัวไร้ปัญหา
เสียงกลองรบลั่นเมื่อได กองทัพไพร่มันยาตรา
มิว่าใครใหญ่เทียมฟ้า กระชากหน้ามาเกลือกดิน
แก่กะโหลกแก่กะลา ชอบออกหน้าหาความรัก
บังคับใจให้คนรัก บังคับภัครักถวิล
บังคับคนให้กราบไหว้ กดหัวไพร่ฝุ่นใต้ตีน
ข้าวที่เลี้ยงเพียงพอกิน บังคับสิ้นเสรีไทย
ชาติอยู่เย็นเป็นไม่ได้ กดหัวไพร่ให้หัวหด
ไม่ให้ขี้ไม่ให้ตด เดินตามกฎทุกสมัย
ความเป็นไทแค่ฉาบหน้า เป็นขี้ข้าทุกชาติไป
แล้วจักอยู่กันเยี่ยงไร ถึงคราไพรมันยาตรา
เตรียมข้าวหุงนุ่งผ้าแดง แดดทอแสงแต่งทัพหลวง
เตรียมฟืนไฟใต้เดือนดวง ส่งทัพหลวงปวงมหา
ประชาชนทนไม่ไหว เหยียบย่ำไพร่กี่สมัยมา
แบ่งชนชั้นกั้นภาษา ประกาศศักดา “ มหาสงคราม “......ให้มันรู้ไปกูก็ไพร่หลวง.....
ให้มันรู้ไปกูก็ไพร่หลวง.....
แต่ละคนจวนเข้าโลง ยังไม่ปลงกันเสียบ้าง
ยังเลือกสียังเลือกข้าง ยังคงสร้างแต่ปัญหา
ดีแต่ตัวเหยียบหัวไพร่ พวกหัวใสใส่ชฎา
พวกกราบแมวพวกกราบหมา ยังเงื้อง่ายังด่าทอ
ยังอ้างเจ้ายังอ้างนาย ยังไม่วายขายความดี
ชอบใส่เสื้อเป็นสีๆ มีดีกรีถึงคุณหมอ
เป็นนายพลทหารเขียว หน้าห่อเหี่ยวเที่ยวสอพลอ
คณาจารย์บ้านสตอ ผู้รักพ่อปานจะกลืน
ตรากฎหมายธรรมนูญ เป็นของคุณหรืออย่างไร
จึงย่ำยีประเทศไทย คนทั่วไปเขาเหี่ยนหืน
ขืนกดดันกันเข้าไป ระวังไพร่มันเต็มกลืน
คุณจะไร้ที่หยัดยืน หากคุณผืนปวงประชา
คุณจะอยู่หรือจะตาย ก็อย่าหมายจักกดหัว
พูดปากสั่นลิ้นระรัว ไร้เกรงกลัวไร้ปัญหา
เสียงกลองรบลั่นเมื่อได กองทัพไพร่มันยาตรา
มิว่าใครใหญ่เทียมฟ้า กระชากหน้ามาเกลือกดิน
แก่กะโหลกแก่กะลา ชอบออกหน้าหาความรัก
บังคับใจให้คนรัก บังคับภัครักถวิล
บังคับคนให้กราบไหว้ กดหัวไพร่ฝุ่นใต้ตีน
ข้าวที่เลี้ยงเพียงพอกิน บังคับสิ้นเสรีไทย
ชาติอยู่เย็นเป็นไม่ได้ กดหัวไพร่ให้หัวหด
ไม่ให้ขี้ไม่ให้ตด เดินตามกฎทุกสมัย
ความเป็นไทแค่ฉาบหน้า เป็นขี้ข้าทุกชาติไป
แล้วจักอยู่กันเยี่ยงไร ถึงคราไพรมันยาตรา
เตรียมข้าวหุงนุ่งผ้าแดง แดดทอแสงแต่งทัพหลวง
เตรียมฟืนไฟใต้เดือนดวง ส่งทัพหลวงปวงมหา
ประชาชนทนไม่ไหว เหยียบย่ำไพร่กี่สมัยมา
แบ่งชนชั้นกั้นภาษา ประกาศศักดา “ มหาสงคราม “......ให้มันรู้ไปกูก็ไพร่หลวง.....
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar