.......สาปส่งสนามม้า.......เป็นบทกอลนที่เขียนบรรยายแทนความรู้สึกของประชาชนผู้ต้องการประชาธิปไตยทั้งประเทศ........

โดย  กระยาจก

อันตัวข้า กะยาจก ยกมือป้อง
อยากเอ่ยร้อง ลองเสียง ในไพรสณฑ์
ว่ายู้ฮู อูฮู้ กู่ก้องยล
ยี่สิบแปดผล เป็นไฉน ให้อยากมอง

เขาลือว่า อัศวะ สถานที่
ครึกครื้นมี บรรเลง เพลงม้าย่อง
มาหละโหวย มาหละวา ท่าคะนอง
เกณฑ์หมู่พ้อง ผองมิตร ร่วมคิดการณ์

กะยาจก ไม่อยากเฉียด กระเดียดใกล้
เพราะแผลใน เก่าก่อน ค่อนสังขาร
แสนเจ็บใจ ข้าหมดท่า หญ้าทำอาน
ม้าล้างผลาญ บ้านช่อง ต้องหมดตัว

จึงขอสาป สนามม้า คราครั้งก่อน
ไม่อยากย้อน หาอดีต มันรีดขรัว
ข้าต้องเร่ เป็นยาจก ผันผกทั่ว
เพราะข้ากลัว จึงได้ท่อง จ้องป่าไพร

อยากชมนก วิหคร้อง ก้องไกลทุ่ง
โน่นไผ่พุ่ง เหลืองแซม แจ่มสดใส
เอ๊ะ..นั่นนก หัวโต โก้ไฉไล
ย่องดูใกล้ โห..ปากงุ้ม คลุมด้วยขน

จับเจ่านิ่ง ตาหลับ ขยับท่า
นกไรหว่า ปากคล้ายเหยี่ยว เสียวฉงน
กลางวันเงียบ กลางคืนร้อง จ้องตายล
ให้สับสน วังเวง เขย่งจร

หาที่พัก คอยฟังเสียง สำเนียงกู่
ควักเต้าหู้ ห่อข้าวเหนียว เหลียวหาขอน
ปั้นเป็นคำ ขย้ำเคี้ยว เหลียวซอกซอน
ใบเปาะอ่อน มาจิ้ม อยากลิ้มลอง

อ๊ะ..รสแปลก ตามแบบ แซ่บพริกหนู
ใส่เต้าหู้ หยิบข้าวเหนียว เคี้ยวสนอง
ตามประสา ยาจก ซกม๊กมอง
จบกลอนท่อง เที่ยวทุ่ง รุ่งต่อเอย.

ไปต่างจังหวัดกลับมา แล้วต้องจรไปต่ออีกหลายวัน มาแวะพักเหนื่อย
ตามประสากะยาจก