......สุขของชาวนา ทุกข์ของอำมาตย์ .......สุขของชาวนาคือรัฐรับจำนำข้าว ขายข้าวได้ราคาดี หลุดพ้านจากการกดขี่เอารัดเอาเปรียบของพวกนายทุนหน้าเลือดที่ทำนาบนหลังคน ´ชาวนามีความสุขมีกินมีใช้มีชีวิตอย่างสบาย ส่วนทุกข์ของอำมาตย์คือมีเงินมากมายมหาศาลแต่บั้นปลายชีวิตยามชราภาพไม่มีโอกาสได้กินได้ใช้ เพราะป่วยหนักทรมานกายทรมานใจตายทั้งเป็นช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ด้วยโรคกฎแห่งกรรมที่ทำชั่วกดขี่ข่มเหงเข่นฆ่าประชาชนไว้มากมายมาชั่วชีวิตของสองผัวเมียอำมาตย์เฒ่า!

โดย  หมอกอรุณ

ทุกข์ของชาวนา ทุกข์ของอำมาตย์

...อำมาตย์รำพึง

.......สมมตินาม ตามท้องเรื่อง อำมาตย์ใหญ่
อยู่กรุงไทย สุขสบาย ไปทุกสิ่ง
อยากอะไร หวังสิ่งใด ไม่ประวิง
ลำบากจริง เลือกไม่ถูก ทุกข์อุรา
........มีครบหมด ทั้งอำนาจ และยศศักดิ์
คนก็รัก ตดยังหอม เยี่ยมจริงหนา
มีสิ่งเดียว กลัวยามตาย วายชีวา
ทั้งเงินตรา ยศอำนาจ ไม่อาจตาม

... ชาวนารำพัน
.......ดึงคมเคียว เกี่ยวข้าว เหงื่อซดซด
หนี้ครบหมด ธกส เที่ยวทวงถาม
ลูกก็เรียน นาก็ล่ม หนี้จมบาน
เหมือนขอทาน เที่ยวเร่ขอ รอเศษเงิน
........จำนำข้าว ได้นิดเดียว มันว่ามาก
อาจารย์ดาก หาว่ารวย ฟังแล้วเขิน
ถ้ากูรวย มึงก็เห็น อย่าทำเกิน
คนอื่นซื้อ รถเพลิน ....กูขี่ควาย

โดย  Fivecolor
ทุกข์ของอำมาตย์

โอ๊ยมีเงินมีทรัพย์นับไม่ถ้วน
บ้านเรือนล้วนใหญ่โตโก้หนักหนา
สพรั่งพร้อมคนรับใช้เดินไปมา
อนิจจาต้องนอนเตียงสุดเลี่ยงแล้ว

นั่งมองเขากินข้าวขาวสวยสุด
สายน้ำเกลือมันจะหลุดอุดท่อแก้ว
กระดิกกระเดี้ยทางไหนก็ไม่แคล้ว
เหมือนติดแร้วแซ่วบนเตียง....เขาเลี้ยงไว้

โดย  ตะขบดอง

รวยล้นฟ้า แต่หน้าตา ไม่เคยยิ้ม
กินไม่อิ่ม เพราะโรคภัย ไล่ตามหลัง
ยิ่งช้ำหนัก ที่สร้างไว้ ใกล้พินพัง
ทุกข์ปะดัง เมื่อทองปลอก ลอกละลาย

เคยรวยทุกข์ มีสุขปน ดิ้นรนหา
เริ่มลืมตา ตื่นนั่ง หลังฝันร้าย
จำนำข้าว ต่างสิ้นเชิง จำนำควาย
สุขรำไร ใครจะขวาง ทางชาวนา

---