โดย บลาบลาบลา
โดยม่ได้ แต่ให้กันได้"
เรื่องของตน ใช่ไหม..โทษใครหนอ
กทม. ยุคดัมมี่ นี่แหละหนา
สารพัด สิ่งที่เห็น ตามเป็นมา
ร้อยปัญหา บีบรัด ไล่มัดคอ....
นอน..ให้หลับ หลับให้ลง ขอจงหลับ
ยังคอยนับ วันเวลา ตาค้างถ่อ
โน่นไม่เสร็จ นี่ไม่ทัน กลั้นใจรอ
สุดท้ายหงอ เฉไฉ ไปไม่เป็น....
อะไรๆ ที่ทำไป ไม่สำเร็จ
แถมมดเท็จ โน่น นี่ นั่น มันแสนเข็ญ
ข้างๆ คูๆ งานลำบาก สุดยากเย็น
หลายคนเห็น สุดขำ ย้ำ "เอ๋อ" จริง....
จากอุโมงค์ยักษ์ ถึงฟุตซอล อ้อน..รอหน่อย
ไม่ซ้ำรอย เสร็จทันใจ ได้ทุกสิ่ง
คนกลับมอง ว่ากลับกลอก หลอกเหมือนลิง
แอบขำกลิ้ง คำแก้ตัว มั่วร่ำไป....
มือถือไวน์ ไฟส่องหน้า ตาเบิ่งค้่าง
มันอ้างว้าง หมองหม่น จนหวั่นไหว
ร้อยปัญหา ถาโถม โหมกวนใจ
เอ๋อ..เอาไง รีบบอกมา อย่ากวนTEEN....
๓ บลา / ๒๙ ต.ค.๕๕
โดย พิณลำโขง
ไม่สงสัย พรรคนี้ไง ดีแต่พูด
ปากหูรูด ไม่มี ชี้วิสัย
วาทกรรม อำพราง กร่างเกินใคร
ปฏิบัติ ไม่ได้ ไม่เอาดี
สารพัน ปัญหา ที่คาหมก
พอโดนจก ถูกแผล แถเร็วรี่
โทษปีกลอง โทษตนไหม? รำไม่ดี
ระอาเอือม เกินที่ จะบอกใคร
คนกรุงเทพฯ เคยโอ่ตน คนฉลาด
ขอปรามาส ฉลาดเลือก กันแค่ไหน
หากเลือกเอ๋อ เพราะหลงมนต์ ก็จนใจ
ได้รู้ไว้ คนเมืองใหญ่ ไร้ปัญญา.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar