ฆ่าได้ฆ่าเอา...ด่าได้ด่าเอา.....ลุกขึ้นเถิดเหล่าพี่น้อง เตรียมเคียวคล้องกล่องข้าวน้อย เพื่อผืนนาผืนน้อยๆ เตรียมปลดปล่อยอหิงสา เมื่อมันรุกจนรำคาญ ประจัญบานเพื่อผืนนา ขื่นอยู่อย่างอหิงสา อำมาตยามันย่ามใจ

โดย ขุนเขาจากแดนไกล

ขุนเขาบอก :

ฆ่าได้ฆ่าเอา...ด่าได้ด่าเอา.....

อย่าให้มันมากดขี่ อย่าให้ผีมันจับหัว
รวมตัวกันให้มันกลัว อำมาตย์ชั่วมันกลัวผี
เรียกผีไร่เรียกผีนา เรียกออกมาผีตานี
ยกหีบหนียกหีบหนี ไอ้อีอำมาตยา

มันเหยียบตีนกินสองบ่า เหยียดชาวนามานานเนิ่น
เจ็บปวดเนื้อเบื่อเหลือเกิน ยากจะเดินด้วยสองขา
มันขุดรีดกรีดเนื้อคน หลังคนจนใช้ทำนา
มันใส่แอกให้แบกบ่า จูงชาวนาเยี่ยงลาควาย

รอรวงข้าวในนาสูง หลังถูกหุงเป็นข้าวสุก
มันเปิบกินกันจนจุก จนข้าวสุกไม่มีขาย
มันอิ่มหนำมันสำราญ เหนื่อยแทบคานปานจะตาย
คือชาวนาคนกับควาย แทบดิ้นตายคาผืนนา

ลุกขึ้นเถิดเหล่าพี่น้อง เตรียมเคียวคล้องกล่องข้าวน้อย
เพื่อผืนนาผืนน้อยๆ เตรียมปลดปล่อยอหิงสา
เมื่อมันรุกจนรำคาญ ประจัญบานเพื่อผืนนา
ขื่นอยู่อย่างอหิงสา อำมาตยามันย่ามใจ

หลังน้ำลงติดธงทิว นั่งนับนิ้วรอกำลัง
รอฝนแล้งน้ำแห้งฝั่ง รอคำสั่งทุบหม้อไห
ตีเมืองท่าเมืองหน้าด่าน คืออาจานมหาลัย
เหล่าขี้ข้าอำมาตย์ใหญ่ มหาลัยมหาลวง

ควงด้ามจอบหอบด้ามเคียว เตรียมลุยเดี่ยวพวกตราชั่ง
สานขี้ข้าทำตามสั่ง อย่าให้นั่งกินเงินหลวง
คำตัดสินมันคือภัย มันไม่ให้ได้เกี่ยวรวง
มันนั้นหรือคือเพลี้ยด้วง กัดกินรวงคือบ่วงมาร

ร่าย.....
อันตัวเรากระนั่นหรือ เรายังคือปถุชน
ยังหลีกลี้หนีไม่พ้น ยังทุกข์ทนกับสังขาร
ยังเดินดินกินข้าวแกง ขาและแข้งเป็นแรงงาน
ถูกไอ้อีมันรุกราน มันประจานให้เสียคน

มันประณามความเป็นไท มันเหยียบไหลมันเหยียบหัว
เหยียดหยามคนทุกตนตัว ลิ้นระรั่วตัวเป็นขน
จำนำข้าวผิดไรหวา ทีหัวหน้ามันฆ่าคน
กลับยกยอคนหนอคน เห็นคนจนเป็นผักปลา.....ฆ่าได้ฆ่าเอา...ด่าได้ด่าเอา.....