จักรภพ เพ็ญแข....รำลึก ๑๔ ตุลา (วันพุธที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๘)

รำลึก ๑๔ ตุลา (วันพุธที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๘)
โดย จักรภพ เพ็ญแข

“วันมหาวิปโยค” เคยโศกเศร้า
เลือดไทยเราเหือดหายมลายสูญ...
เผาชีวิตเพื่อนผองในกองกูณฐ์
ต้องอาดูรทั้งชาติด้วยคาดเดา

เงื่อนเวลาผ่านพรากหน้ากากหลุด
อมนุษย์ผู้สั่งหลบหลังเสา
ขึ้นขี่หลังปวงชนเหมือนปล้นเรา
ตีหน้าเศร้าเล่าเท็จช่างเด็ดดวง
วีรกรรมมวลชนผู้ทนทุกข์
ย่อมข้ามยุคข้ามสมัยเป็นไพร่หลวง
คือสัจจะความจริงใช่สิ่งลวง
เป็นดาวดวงเด่นจรัสชัชวาลย์
แต่ใครเล่าชักใยที่ไม่เห็น
สร้างบทเด่นเล่นละครสอนลูกหลาน
หลอกว่าสิ้นเบ็ดเสร็จเผด็จการ
แล้วก็คลานเข้ามาครองเป็นของตน
เรารำลึกเดือนตุลาหาความหมาย
เกียรติกำจายกร้าวแกร่งทุกแห่งหน
แต่พร้อมการสรรเสริญเจริญชน
อย่าลืมตนว่าผู้ใดชักใยเรา.



*************

รำลึก ๖ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๑๙
โดย จักรภพ เพ็ญแข
วันอังคารที่ ๖ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๘

หกตุลาห้าแปดเมื่อแดดออก ...
ทองก็ลอกออกหมดปรากฎสี

หัวใจดำเด่นชัดถนัดดี
ประวัติศาสตร์ชาตินี้ต้องตีความ
มวลชนร้องมากเข้า “เขา” ก็ฆ่า
ยัดข้อหาเพื่อให้เกลียดถูกเหยียดหยาม
สร้างภาพลักษณ์อันหมดจดแสนงดงาม
เพื่อกลบความเลวทรามยามตุลา
ใช่ประวิตร์ใช่ประยุทธ์ ณ จุดนั้น
เมื่อย้อนวันอัปลักษณ์นานนักหนา
เกิดคำตอบชัดใสดั่งนัยนา
ไทยพาราถูกถือในมือใคร
หกตุลาช่วยนำธรรมบท
เมื่อความจริงปรากฎก็สดใส
ได้รู้ซากเซลล์มะเร็งอยู่ที่ใด
หกตุลาจึงยังใหม่อย่างไม่ควร
อย่าชวนร่ำร้องไห้ในวันนี้
เอาใจดีเข้าข่มเป็นลมหวน
ประวัติศาสตร์ช่วยดัดจัดขบวน
จัดตั้งมวลมหาประชาชน.


***********