เสียงกระซิบลอยมาตามลม" ไอ้เหี้ยสั่งฆ่า อีห่าสั่งยิง " ตายแล้ว

ขุนเขาบอก
 
อีกไม่นาน.....

ลากันที ค่าสังคม ที่จมปลัก
กับความรัก ความภัคดี กี่สมัย
อุสาสาง สว่างเย็น เห็นรำไร
อธิปไตย ไหลแรง แข่งความตาย

หวังยื้อยุด ฉุดความตาย ที่ปลายฟ้า
กลัวกายา เกลือกดิน วิญญาณสลาย
สร้างคำลือ นฤมิต ปิดความตาย
เหลือเพียงกาย นอนแน่นิ่ง อิงหยูกยา

สืบเสาะหา ยาวิเศษ ทั่วเขตขัณฑ์
ยื้ออาสัญ วันนั่งเมรุ เป็นภูตผี
แต่กรรมเวร กลับตามหา คร่าชีวี
ร้อยฤทธี กี่เทวา ก็ลาโรง

สุริยน สุริยัน ประชันฟ้า
เทวดา ตกสวรรค์ กันทั้งโขลง
หมดสิ้นยุค ผูกอภิสิทธิ์ ฤทธิรงค์
กาเป็นหงส์ หงส์เป็นกา ลากันที

ปล้ำผีลุก ปลุกผีนั่ง ยังพังพาบ
ลอกลายคราบ ที่ทาบทอง มองเห็นสี
สนิมสาย กัดลายทอง หมองฤทธี
ทองลอกสี ที่แท้ แค่ก้อนดิน

บทสุดท้าย ความตายรอ ก็แค่นั้น
อยู่สวรรค์ ชั้นนรดี มีทรัพย์สิน
ร่างหมดบุญ สูญสลาย กลายเป็นดิน
ธรณิน ดินกลบหน้า “ ฟ้าวิไล ”...............อีกไม่นาน.....( มันตายแล้วไอ้หวัง )