อาณาจักรไบกอน Returns
"ผมอยากให้อยู่ไป แบบนี้นานๆนะ อยากให้ผู้คนที่เขาสนับสนุนระบอบการปกครองแบบนี้เขารู้เห็นและพบกับความยากลำบากและเรียนรู้ด้วยตัวเขาเอง อยากให้อยู่นานๆ"
"แล้วขับแท็กซี่แบบน้องอยู่แบบนี้ไม่ลำบากไปด้วยหรือ"
"ระหว่างผมกับพวกคนรวยที่อ้างตัวเองว่าเป็นคนมีการศึกษาในกรุงเทพ พี่ว่าใครจะทนลำบากได้มากกว่ากัน พวกนั้นไม่มีเงินอยู่ไม่ได้ แต่ผมถึงไม่มีเงินก็อยู่ได้ ผมกลับบ้านนอกมีข้าว หาเก็บผักบุ้งในคลอง หาปลาหาหอยกิน หรือไปรับจ้าง แบกอิฐ แบกปูน ผมทำได้ทุกอย่างแต่แบบเขาจะทำได้ไหม จะอยู่ได้ไหม ที่สำคัญเขามีดอกเบี้ยที่ต้องจ่าย แต่ผมไม่มี ผมอยู่ได้"
"แล้วเคยเจอลูกค้าที่สนับสนุนฝ่ายทหารบ้างไหมตอนนี้เป็นยังไง"
"ตอนนี้ถ้าเจอพวกนั้นต้องระวังครับเพราะเขาเครียดกันมากบ่นแต่ทำมาหากินไม่ดี ค้าขายไม่ได้ หงุดหงิดตลอดพูดอะไรก็ดูไม่เข้าหูเขา แต่บอกตามตรงผมสะใจนะ บางคนผมจำได้เป็นลูกค้าประจำขายผ้าอยู่แถวประตูน้ำนี่แหละ เมื่อก่อนไปเป่านกหวีด ตอนนี้บอกหนูจะตายแล้ว"
"แล้วน้องคุยกับผู้โดยสารพวกนี้ยังไง"
"ผมก็บอกพวกนั้นเวลาบ่นว่าค้าขายไม่ดีว่า ไม่ดีตรงไหน ตอนนี้ผมดีจะตาย ทำมาหากินสะดวกไม่มีม็อบ ไม่มีนกหวีดมาปิดถนน เศรษฐกิจไม่ดีคุณไปเอาข้อมูลมาจากไหน คุณฟังตอนสองทุ่มวันศุกร์เขาจะบอกเองว่ามันดีขนาดไหน นี่เขาไม่คืนความสุขให้คุณเหรอ"
"แล้วส่วนใหญ่เขาว่าไง"
"ไม่กล้าสบตาเราหรอกพี่ แล้วก็บอกว่า คุยกับแท็กซี่เป็นสิบเพิ่งเจอว่า เศรษฐกิจตอนนี้ดี ผมเลยบอกว่า ไม่ดีได้ไงนายกบอกว่าดีคุณไม่ได้ยินหรือ"
"ถามจริงๆว่าอยากให้นายกคนนี้อยู่นานๆจริงๆหรือ"
"สาบานได้จริงๆพี่ ผมอยากให้อยู่นานๆ อยากให้คนมีการศึกษาที่ดูถูกเสียงคนบ้านนอกแบบพวกผม ได้รู้เห็นว่า การบริหารโดยคนที่เราไม่ได้เลือกจนถึงที่สุดว่ามันเป็นเช่นไร ให้เขาได้รู้ว่ากลียุคมันเป็นยังไง"
"แล้วถ้าถึงวันนั้นไม่กลัวลำบากหรือ"
"ผมกลัวแต่ผมจะรวยพี่ เพราะผมลำบากจนชิน อยู่กับความลำบากมาแต่เกิด ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าบ้านเมืองมันล่มจมทุกคนพังมาเท่ากันหมด คนที่เคยรวยอ้างว่าเสียงตัวเองดังกว่ามีคุณภาพกว่าเสียงคนบ้านนอก มาดูกันใครจะอยู่ได้นานกว่ากัน"
"คนจนหรือชาวบ้านแบบพวกผมคิดเองเป็น คิดเองได้ว่าใครเป็นยังไง หูตาและหัวใจของพวกผมมี คิดเองเป็นรู้ได้ว่า ใครทำเพื่อประชาชน ใครทำให้เราอยู่ดีกินดี ทำมาค้าขายคล่องไม่จำเป็นต้องมีใครมาบอก และเรารู้ว่าเราจะเลือกใครมาใช้งาน ผมว่าเขาก็รู้ตัวนะว่า ตอนนี้เรื่องเศรษฐกิจเขาไม่ไหวแล้ว แต่อย่างว่า ปล่อยให้เขาอยู่นานๆ กี่ปีก็ตามสบาย ชาวบ้านจะได้รักเขามากๆ"
แท็กซี่หนุ่มพูดและหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะที่จับความรู้สึกได้ว่าเขามีความสุขและสะใจมากๆ
ไม่ต่างกันกับความรู้สึกของผมมากนัก สะใจไม่แพ้กัน อยู่ไปอีกนานๆขอร้อง
ถูกใจ
Cr.ผู้โดยสาร และ แท็กซี่นิรนาม
"ระหว่างผมกับพวกคนรวยที่อ้างตัวเองว่าเป็นคนมีการศึกษาในกรุงเทพ พี่ว่าใครจะทนลำบากได้มากกว่ากัน พวกนั้นไม่มีเงินอยู่ไม่ได้ แต่ผมถึงไม่มีเงินก็อยู่ได้ ผมกลับบ้านนอกมีข้าว หาเก็บผักบุ้งในคลอง หาปลาหาหอยกิน หรือไปรับจ้าง แบกอิฐ แบกปูน ผมทำได้ทุกอย่างแต่แบบเขาจะทำได้ไหม จะอยู่ได้ไหม ที่สำคัญเขามีดอกเบี้ยที่ต้องจ่าย แต่ผมไม่มี ผมอยู่ได้"
"แล้วเคยเจอลูกค้าที่สนับสนุนฝ่ายทหารบ้างไหมตอนนี้เป็นยังไง"
"ตอนนี้ถ้าเจอพวกนั้นต้องระวังครับเพราะเขาเครียดกันมากบ่นแต่ทำมาหากินไม่ดี ค้าขายไม่ได้ หงุดหงิดตลอดพูดอะไรก็ดูไม่เข้าหูเขา แต่บอกตามตรงผมสะใจนะ บางคนผมจำได้เป็นลูกค้าประจำขายผ้าอยู่แถวประตูน้ำนี่แหละ เมื่อก่อนไปเป่านกหวีด ตอนนี้บอกหนูจะตายแล้ว"
"แล้วน้องคุยกับผู้โดยสารพวกนี้ยังไง"
"ผมก็บอกพวกนั้นเวลาบ่นว่าค้าขายไม่ดีว่า ไม่ดีตรงไหน ตอนนี้ผมดีจะตาย ทำมาหากินสะดวกไม่มีม็อบ ไม่มีนกหวีดมาปิดถนน เศรษฐกิจไม่ดีคุณไปเอาข้อมูลมาจากไหน คุณฟังตอนสองทุ่มวันศุกร์เขาจะบอกเองว่ามันดีขนาดไหน นี่เขาไม่คืนความสุขให้คุณเหรอ"
"แล้วส่วนใหญ่เขาว่าไง"
"ไม่กล้าสบตาเราหรอกพี่ แล้วก็บอกว่า คุยกับแท็กซี่เป็นสิบเพิ่งเจอว่า เศรษฐกิจตอนนี้ดี ผมเลยบอกว่า ไม่ดีได้ไงนายกบอกว่าดีคุณไม่ได้ยินหรือ"
"ถามจริงๆว่าอยากให้นายกคนนี้อยู่นานๆจริงๆหรือ"
"สาบานได้จริงๆพี่ ผมอยากให้อยู่นานๆ อยากให้คนมีการศึกษาที่ดูถูกเสียงคนบ้านนอกแบบพวกผม ได้รู้เห็นว่า การบริหารโดยคนที่เราไม่ได้เลือกจนถึงที่สุดว่ามันเป็นเช่นไร ให้เขาได้รู้ว่ากลียุคมันเป็นยังไง"
"แล้วถ้าถึงวันนั้นไม่กลัวลำบากหรือ"
"ผมกลัวแต่ผมจะรวยพี่ เพราะผมลำบากจนชิน อยู่กับความลำบากมาแต่เกิด ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าบ้านเมืองมันล่มจมทุกคนพังมาเท่ากันหมด คนที่เคยรวยอ้างว่าเสียงตัวเองดังกว่ามีคุณภาพกว่าเสียงคนบ้านนอก มาดูกันใครจะอยู่ได้นานกว่ากัน"
"คนจนหรือชาวบ้านแบบพวกผมคิดเองเป็น คิดเองได้ว่าใครเป็นยังไง หูตาและหัวใจของพวกผมมี คิดเองเป็นรู้ได้ว่า ใครทำเพื่อประชาชน ใครทำให้เราอยู่ดีกินดี ทำมาค้าขายคล่องไม่จำเป็นต้องมีใครมาบอก และเรารู้ว่าเราจะเลือกใครมาใช้งาน ผมว่าเขาก็รู้ตัวนะว่า ตอนนี้เรื่องเศรษฐกิจเขาไม่ไหวแล้ว แต่อย่างว่า ปล่อยให้เขาอยู่นานๆ กี่ปีก็ตามสบาย ชาวบ้านจะได้รักเขามากๆ"
แท็กซี่หนุ่มพูดและหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะที่จับความรู้สึกได้ว่าเขามีความสุขและสะใจมากๆ
ไม่ต่างกันกับความรู้สึกของผมมากนัก สะใจไม่แพ้กัน อยู่ไปอีกนานๆขอร้อง
ถูกใจ
Cr.ผู้โดยสาร และ แท็กซี่นิรนาม
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar