"ฝุ่น...จากฟากฟ้า"
โดย หนานเมือง
ในสังคมอุดมฝุ่นที่หมกมุ่นความมัวหม่น
ไร้คุณค่าความเป็นคนด้วยความคิดถูกครอบงำ
บันดาลฝุ่น.....บนฟากฟ้าปลิวลงมา.....เบื้องต่ำ
เข้าครอบคลุม.....ด้วยคมคำให้งมโง่.....งมงาย
คนเปื้อนฝุ่น.....จมความฝันยังยึดมั่น.....ความหมาย
ประวัติศาสตร์.....สร้างนิยายเพื่อยกย่อง.....นิยม
ได้คลุกฝุ่น.....จึงฝันเพ้อหลงละเมอ.....ติดหล่ม
คอยกราบกราน.....ซานซมสนองพื้น.....พสุธา
ประสาฝุ่น...จึงลอยฟ่องหยิ่งจองหอง.....ตัณหา
ติดภาพฝัน.....อันโสภาเพียงฉายฉวย.....ชื่นใจ
ครั้นเป็นฝุ่น.....ไม่อาจฝืนไม่อาจยืน.....อยู่ได้
ต้องหมอบคลาน.....กราบกรานไป.....อยู่ภายใต้.....ฝ่าตีน
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar