ขุนเขาบอก:
ชื่อมันดอกไม้เผาผี.....
โอ้ดอกเอยเจ้าดอกลำเจียก สำเหนียกถึงกลิ่นหอมฉุน
พี่หมายบรรยายสรรพคุณ. กลิ่นฉุนหอมรัญจวนใจ
ลำเจียกกลิ่นหอมจนฉุน. คนฉุนคุ้นชื่อฤาไฉน
ชอบฉุนคุ้นเคยนะคนไทย บรรลัยเพราะลำเจียกงาม
สยามงามเนื่องดอกไม้. ดอกใหญ่เจ้าดาวเรืองเอ๋ย
สีเหลืองเจ้าดาวเรืองเอย. เปรียบเปรยดั่งฟ้าสีคราม
สีแดงเขย่งเปล่งสี. กุหลาบนี้สีแดงแข่งหนาม
ยิ่งรักปักกุหลามงาม. หญิงงามเปรียบหนามกุหลาบแดง
ลำพูคุ่กรรมช้ำรัก. แตกฝักดอกชมพูขาว
เรียวใบดอกใหญ่ก้านยาว. ใกล้หนาวกลิ่นแก่ยิ่งแรง
เมืองไทยใต้ต้นลำพู. หดหู่ธรณีกรรแสง
อธิปไตยใต้ตะแลงแกง. เหลืองแดง คู่กรรมลำพู
กาหลงคงดอกสีขาว. กาขาว ฤา ชาวสยาม
เ ยวขาวพราวดอกออกงาม. สยามกาขาวค้ำชู
หอมลึกพฤกษากาหลง. ปลิดปลงดอกขาวทัดหู
กาขาวร้ายราวศัตรู. พธูนางหนึ่งจึงลา
ดอกหนึ่งคนึงถึงบ้าน. ดอกจานบานต้นคิมหันต์
สีแดงบานแข่งประชัน. รำพันถึงช่อผกา
ทองกวาวร้อนร้าวลมลู่. ตราชูเอียงซ้ายเอียงขวา
ทุกข์ทนหมองหม่นนรา. เสียท่าเพราะตราชั่งเอียง
สุดท้ายเจ้าดอกไม้จันทน์. ชื่อมันดอกไม้เผาผี
ลาลับดับสิ้นชีวี. ดอกนี้ปักไว้ข้างเตียง
สยามช้ำกระดำกระด่าง. แบ่งข้างสีแดงสีเหลือง
ดอกไม้แค่ใช้ประดับเมือง. เหตุเนื่องเพียงคนทะเลาะกัน......
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar