"ก๋วยเตี๋ยวมห้ศจรรย์ กับแจกันปริศนา "เรื่องจริงปีใหม่ 1 ม.ค.50 จากบุคคลที่อยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

โดย   คุณนายท้ายซอย

ก๋วยเตี๋ยวมหัศจรรย์ กับแจกันปริศนา !!!!! "ก๋วยเตี๋ยวมห้ศจรรย์ กับแจกันปริศนา "เรื่องจริงปีใหม่ 1 ม.ค.50 จากบุคคลที่อยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง   ครั้งหนึ่ง เมื่อคืนส่งท้ายครั้งที่เกิดเหตุระเบิดขึ้น ในกรุงเทพมหานคร 8 จุด เมื่อสิ้นปี พ.ศ.2549 เข้า ปี พ.ศ.2550 ข้าพเจ้าอยู่เวรห้องฉุกเฉินของ ร.พ.แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็น 1 ใน 10 โรงพยาบาลที่รับผู้บาดเจ็บ ประมาณ 23:00 มีการแจ้งจากแพทย์หัวหน้าห้องฉุกเฉินว่า ผู้อำนวยการได้รับรายงานมาจากตำรวจ แจ้งว่า เที่ยงคืนนี้จะมีการวางระเบิด 6 จุด ใน กทม. ขอให้ทีมแพทย์และเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้บริเวณที่จะเกิดเหตุ เตรียมพร้อมรับมืออุบัติภัยหมู่โดยทั่วกันข้าพเจ้าและเพื่อนร่วมงานใส่ผ้ากันเลือด หน้ากากอนามัย และถุงมือยางกันล่วงหน้า มีการวางแผนรับอุบัติภัยหมู่ในห้องฉุกเฉินตามมาตรฐาน แต่ในใจข้าพเจ้าเชื่อว่า คงไม่เกิดเหตุอะไรมากนัก เนื่องจาก เจ้าหน้าที่บ้านเมืองรับรู้”ล่วงหน้า”ถึงอย่างน้อย 1 ชั่วโมงก่อนเกิดเหตุ ขนาดมีการโทรมาเตือน โรงพยาบาลหลายโรงกันตั้งแต่ 5 ทุ่มแถมยังรู้จุดเกิดเหตุ ว่าจะเกิดบริเวณใดบ้าง คงจะมีการกันผู้คนที่สัญจร และชาวบ้านออกจากพื้นที่เป็นอย่างดี และคงมีการล้มบริเวณ ผู้บาดเจ็บคงไม่มากเท่าไรนัก เมื่อเลยเวลาเที่ยงคืนได้ไม่นาน ก็เกิดเหตุระเบิดขึ้น รถฉุกเฉินนำส่งผู้บาดเจ็บมาอย่างไม่ขาดสาย หลายรายบาดเจ็บเล็กน้อย บางรายบาดเจ็บสาหัส นับเป็นครั้งหนึ่งในเวรห้องฉุกเฉินที่วุ่นวายที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตการทำงานของข้า​พเจ้าผู้บาดเจ็บหลายรายยังอยู่ในความตกใจมึนงง กับเหตุการณ์ หลายคนกำลังรอรถเมล์อยู่ ในขณะที่กำลังจะเกิดเหตุระเบิดขึ้น ณ ป้ายรถเมล์แห่งนั้น ไม่มีการกันคนออกจากพื้นที่ ทั้งที่รู้ล่วงหน้ากว่า 1 ชั่วโมง? ข้าพเจ้าเริ่มตั้งคำถามในใจ หลังเหตุสงบ ห้องฉุกเฉินส่งต่อผู้ป่วยหนักเข้าห้องผ่าตัด, ห้องวิกฤติ ผู้ป่วยบาดเจ็บปานกลางขึ้นหอผู้ป่วย และทำแผลผู้บาดเจ็บเล็กน้อยจนหมดแล้ว ห้องฉุกเฉินก็เงียบสงบลง ไม่เหลือความวุ่นวายของช่วงเวลาก่อนหน้าเหมื่อนฝันร้ายลวงตาข้าพเจ้า และเพื่อนร่วมงาน ตลอดจนเจ้าหน้าที่ ล้วนเหน็ดเหนื่อย อ่อนล้า ง่วง หิว และอิดโรยบางคนส่งเวรเสร็จก็ลากลับไปเลย เวลาราว ๆ 1:00 – 2:00 หัวหน้าพยาบาลเวรคืนนั้น ก็เดินมาเรียกแพทย์และเจ้าหน้าที่ห้องฉุกเฉินไปรับประทานอาหารที่ห้องประชุม ข้าพเจ้าพำนักอยู่ใกล้โรงพยาบาล ก็เดินไปห้องประชุมด้วยความล้าและหิว ครั้นไปถึงห้องประชุม ข้าพเจ้าก็ตะลึงพรึงเพริดกับแจกันดอกไม้ช่อใหญ่ สูงราว 2 ฟุต ที่จัดแต่งอย่าวิจิตรอลังการ วางอยู่บนโต๊ะหน้าประตูห้อง มีการ์ดห้อยติดริบบิ้นบนคอแจกันเขียนว่า ส่งมาเป็นกำลังใจแก่แพทย์และพยาบาลที่ช่วยเหลือผู้ป่วยฉุกเฉิน จาก"บุคคลมีชื่อเสียง"ท่านหนึ่ง ข้าง ๆ มีถุงใส่ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นน้ำใส โดยมัดเป็นชุด แยกเส้น-แยกน้ำไว้ ประมาณ 300 ชุด พร้อมเครื่องปรุงต่างหาก หัวหน้าพยาบาลแจ้งกว่า เป็นก๋วยเต่ยวเจ้าอร่อยจากสามย่าน ส่งมาเป็นกำลังใจให้ทีมแพทย์และพยาบาลโดยเฉพาะ จากอีกท่านหนึ่ง ยอมรับว่ารสชาดอร่อยสมคำร่ำลือจริง ๆ นอกจากนี้ ทั้งแจกันดอกไม้สุดสวย และก๋วยเตี๋ยวสุดอร่อย ล้วนได้รับแจกเป็นรางวัลกำลังใจทุก ร.พ.ที่ต้องรับเหตุอุบัติภัยหมู่ ถือเป็นน้ำจิตน้ำใจของ "บุคคลมีชื่อเสียง" ทั้ง 2 อย่างยิ่ง หนำซ้ำ ยังทำให้ข้าพเจ้าทึ่งในปาติหาริย์อีกด้วย...!!! ใน 1+ ขั่วโมง (ไม่เกิน 2 ชั่วโมง) หลังเกิดเหตุระเบิด สามารถเคาะประตูร้านดอกไม้ตอนเที่ยงคืน ให้จัดแจกันดอกไม้สุดอลังการนับสิบแจกันได้ทัน แถมมีเวลาพิมพ์เหลือการ์ดติดอีก นอกจากนี้ยังสามารถสั่งร้านก๋วยเตี๋ยวกลางดึก ให้เคี่ยวน้ำซุป ลวกเส้น ลวกลูกชิ้น ใส่ถุงมัดแยกเส้นแยกน้ำ ได้ถึง 3000 ชุด ภายในเวลา 1+ ชั่วโมงหลังเกิดเหตุได้ มันคือ ก๋วยเตี๋ยวมหัศจรรย์ และ แจกันดอกไม้ปาฏิหาริย์จริง ๆ...ถ้าไม่ได้เตรียมเพราะรู้ล่วงหน้าเป็นวัน ๆ นะ ปล.ระวังตัวปีนี้ด้วยละกัน https://www.facebook.com/notes/surapol-n...9928379465